Γρηγόριος (Άκης) Γιαννούλης
Φοιτητής Νομικής Σχολής Α.Π.Θ.
Ο.Ν.ΝΕ.Δ. Φαρσάλων
ΚΕ.ΑΣ.Μ. Θεσσαλονίκης
Ραδιοφ. Παραγωγός newn.gr
Τις τελευταίες ημέρες όλος ο πλανήτης παρακολουθεί με αγωνία τη στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας στη Βόρεια Συρία και τις σφαγές άμαχων Κούρδων, οι οποίοι γνώρισαν μια ακόμη προδοσία από το λεγόμενο 《Δυτικό Κόσμο》, που τους άφησε αβοήθητους μπροστά στις δολοφονικές ορέξεις του Σουλτάνου Ερντογάν. Ωστόσο είναι αδήριτη ανάγκη να υπάρξει διεξοδική, βαθύτερη ανάλυση της τουρκικής εισβολής.
Αρχικά, θεωρείται σωστό να τονιστεί ότι η Τουρκία με την επέμβαση στη Βόρεια Συρία παραβιάζει κατάφορα τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Σύμφωνα με το Χάρτη του ΟΗΕ, κανένα κράτος δεν έχει δικαίωμα επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλου κράτους. Σύμφωνα λοιπόν με την αρχή της μη επέμβασης, δικαιοδοσία στην συγκεκριμένη περιοχή έχει καταρχήν μόνο η κυβέρνηση της Συρίας, και σε καμία περίπτωση η Τουρκική Δημοκρατία. Η μόνη περίπτωση που θα μπορούσε να δικαιολογηθεί μια τέτοια επέμβαση θα ήταν εφόσον είχε λάβει σχετική απόφαση ο ΟΗΕ , κάτι το οποίο δε συνέβη στη συγκεκριμένη περίπτωση. Επομένως η Τουρκία παραβιάζει για ακόμη μια φορά το Διεθνές
Δίκαιο, όπως άλλωστε είχε γίνει και το 1974 με την εισβολή της στην Κυπριακή Δημοκρατία.
Ωστόσο, ένα ακόμη σημείο που κρίνεται απαραίτητο να σχολιαστεί είναι η εγκληματική απραξία από πλευράς του ΟΗΕ. Στο ψήφισμα καταδίκης των ενεργειών της Τουρκίας που έφεραν προς ψήφιση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ Μεγάλη Βρετανία και Γαλλική Δημοκρατία, έθεσαν βέτο οι υπερδυνάμεις ΗΠΑ και Ρωσία, οι οποίες με αυτή την κίνηση ουσιαστικά κάνουν πλάτες στον Ερντογάν, ώστε ο τελευταίος να συνεχίσει τις εγκληματικές του ενέργειες.
Φυσικά, άξια μνείας είναι η απόφαση της Γαλλίας και της Γερμανίας να σταματήσουν την πώληση όπλων προς την Τουρκία, αποδεικνύοντας με αυτό τον ελάχιστο τρόπο την εναντίωσή τους στις αποφάσεις του Σουλτάνου. Γιατί όμως η Τουρκία να προβεί σε αυτή την κατάφορη παραβίαση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου; Η απάντηση δεν είναι ούτε απλή ούτε προφανής.
Πρώτα, πρέπει να επισημανθεί ότι κουρδικοί πληθυσμοί αυτή τη στιγμή βρίσκονται εκτός από τη Συρία και στην Τουρκία. Εδώ και χρόνια ο κουρδικός λαός αγωνίζεται να τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους. Στην πραγματικότητα επικαλείται το Δικαίωμα που έχουν οι λαοί στην αυτοδιάθεση, το οποίο κατοχυρώνεται στα σημαντικότερα διεθνή νομοθετικά κείμενα όπως η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου , το Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα αλλά και το Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα.
Η Τουρκία σε καμία περίπτωση δεν επιθυμεί τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους στο έδαφος της σημερινής Βόρειας Συρίας. Δηλαδή σε έδαφος που βρίσκεται στα δικά της νότια σύνορα όπου έχει έντονη παρουσία η κουρδική μειονότητα της Τουρκίας.
Έτσι με την επέμβασή της προσπαθεί να διασφαλίσει όχι μόνο ότι δεν πρόκειται να δημιουργηθεί ένα κουρδικό κράτος στα νότια σύνορά της , που μελλοντικά μπορεί να έχει εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος της , αλλά και το ότι θα καταφέρει μια σημαντική αλλοίωση της εθνικής ομοιογένειας του πληθυσμού που κατοικεί στη συγκεκριμένη περιοχή. Σήμερα στη βόρεια Συρία κατοικούν κυρίως Κούρδοι. Στόχος του Ερντογάν είναι η αναγκαστική μετακίνηση του κουρδικού πληθυσμού προς τα νότια και ο εποικισμός της συγκεκριμένης περιοχής από σουνίτες μουσουλμάνους, οι οποίοι θα αποτελέσουν μια ζώνη ασφαλείας για την Τουρκία.
Ίσως στο απώτερο μέλλον, στόχος της Τουρκίας να είναι και η προσάρτηση των συγκεκριμένων περιοχών, όπως έγινε και με την πόλη της Αλεξανδρέττας, η οποία μετά από δημοψήφισμα προσαρτήθηκε στην Τουρκία. Βέβαια και οι Τούρκοι είχαν φροντίσει να ενισχυθεί ο τουρκικός πληθυσμός στην πόλη.
Όμως, ανεξαρτήτως των επιδιώξεων του Σουλτάνου, η διεθνής κοινότητα έχει χρέος να επιβάλει τους κανόνες του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου και να θέσει ένα τέλος σε αυτές τις παράνομες ενέργειες. Σε ακραία περίπτωση αν οι ΗΠΑ και η Ρωσία συνεχίζουν να κάνουν πλάτες στην Τουρκία, ίσως θα έπρεπε τα υπόλοιπα κράτη να επιχειρήσουν να παρακάμψουν το δικαίωμα αρνησικυρίας που έχουν τα συγκεκριμενα κράτη, με απόφαση τη Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, όπως άλλωστε είχε γίνει και με το Ψήφισμα 《 Ενωμένοι για την Ειρήνη 》 , όταν είχαν παρακαμφθεί τα βέτο της τότε Σοβιετικής Ένωσης και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας για επέμβαση στην κορεατική χερσόνησο.
Βέβαια, επειδή η παραπάνω λύση είναι αδύνατο να γίνει πραγματικότητα, εξαιτίας του ότι κανένα κράτος δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί στις δύο υπερδυνάμεις, κάθε κράτος που θέλει να υποστηρίζει ότι σέβεται το Διεθνές Δίκαιο και τα δικαιώματα του Ανθρώπου οφείλει μεμονωμένα να λάβει οικονομικά αντίμετρα σε βάρος της Τουρκίας , ώστε η τελευταία να αναγκαστεί να σταματήσει τη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία.
Εν κατακλείδι είναι αδήριτη ανάγκη η διεθνής κοινότητα να αποδείξει στην Τουρκία ότι δεν είναι διατεθειμένη να ανέχεται συνεχώς την καταστρατήγηση των κανόνων, με τον πιο σαφή τρόπο. Σε αυτή την κίνηση οφείλει να πρωτοστατήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, με της οποίας τις θεμελιώδεις αρχές και αξίες έρχεται σε ολοφάνερη αντίθεση η συγκεκριμένη στρατιωτική επέμβαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου