Όσο μπορείς

Σοφία-Ζωή Παράσχου
(ΠΗΓΗ: www.sophiasvivavoce.com)



Κάποτε είπα σε ένα άτομο που αγαπώ πολύ μια ευχή μου… «Να αγαπάς τον εαυτό σου», του είπα. «Να μην τον χαραμίζεις σε καταστάσεις που δε σου απλώνουν τα φτερά σου.. Να μην αναλώνεσαι σε άτομα που γελοιοποιούνται για να σε έχουν! Να μη δίνεσαι σε άτομα που δεν αγαπούν αληθινά αλλά ιδιοτελώς! Που δεν αποδέχονται τη δική σου ευτυχία και επιλογές, που δεν επιδιώκουν τη χαρά σου, ακόμα κι αν εκείνοι δεν μπορούν να είναι μέρος αυτής. Να αγαπάς τον εαυτό σου!» του είπα. «Να τον αγαπάς και να ψάχνεις για μαλαματένιες καρδιές να σε αγκαλιάσουν». Είπα αυτό και μετά σιώπησα γιατί ήξερα, ναι το ήξερα, ότι είναι η σημαντικότερη ευχή που μπορείς να κάνεις σε κάποιον…

Έκτοτε, το γύριζα και το στριφογύριζα στο μυαλό μου! Έκανα διάλογο με το ταβάνι, σκεφτόμουν αυτή τη φράση… «να αγαπάς τον εαυτό σου». Τί πράγματι σημαίνει αυτό; Πώς τον αγαπάς; Πώς του το δείχνεις και πώς εκείνος θα το καταλάβει; 

Και πλέον ήξερα. Ήξερα τι σημαίνει. Σημαίνει να τον σέβεσαι. Να αγαπάς τον εαυτό σου σημαίνει να τον θαυμάζεις και να του υποβάλεις τα σέβη σου. Να αγαπάς τον εαυτό σου σημαίνει

Να απομακρύνεις άτομα που δε σε αγαπούν αληθινά, αλλά εγωιστικά και ιδιοτελώς. Που σε θεωρούν κτήμα τους και προσβάλλουν την ευτυχία που εσύ έχεις επιλέξει, επειδή δεν ταυτίζεται με τους ιδίους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι γνωστοί «τοξικοί ευαίσθητοι», με την grand ψευδαίσθηση της θυματοποίησης τους και με σοβαρή ποσότητα εκδικητικότητας στο αίμα τους.

Να σέβεσαι τις επιλογές σου και να μην αφήνεις κανέναν να τις μειώνει ή να προσπαθεί να τις αλλάξει και, κατ’ επέκταση, να αλλάξει εσένα, αφού οι αποφάσεις σου είναι κομμάτι σου. Όποιος δεν μπορεί να σε αποδεχτεί όπως ακριβώς είσαι, με κανένα χαρακτηριστικό λιγότερο ή περισσότερο, πρέπει να εξοριστεί εκτός της καρδιάς σου.

Να παλεύεις για σένα, όχι ανταγωνιστικά, επειδή κάποιος άλλος παλεύει εξίσου, αλλά για να χτίσεις τον αυτοσεβασμό και τον θαυμασμό προς τον εαυτό σου.

Να σταματήσεις την κακία μέσα σου. Να πνίξεις τη ζήλεια και να σκέφτεσαι αγαθά. Να θυμώνεις με εσένα κάθε φορά που σκέφτεσαι αρνητικά για κάποιον. Το μόνο που καταφέρνεις είναι την εμφάνιση αυτοάνοσης τοξικότητας που σου καταστρέφει τη διάθεση, το μυαλό και την καρδιά, κύτταρο προς κύτταρο. Να μιλάς με καλοσύνη και αγάπη… Το χρειάζεται ο κόσμος μας.

Να κοιτάς τον καθρέφτη και όχι τον διπλανό. Να επικεντρώνεσαι στην αυτοβελτίωση με υπόδειγμα τη δική σου οπτική και τα δικά σου όνειρα, όχι άλλων. Ζήσε για σένα. Η ζωή είναι μικρή.

Να μην ξεφτιλίζεις τον εαυτό σου. Μην προκαλείς λόγω κακίας και ζήλειας, μην επιδιώκεις τον πόνο των άλλων, μην στάζει φαρμάκι λόγω του εγωισμού σου. Δεν μειώνεις τον διπλανό, αλλά υποτιμάς εσένα τον ίδιο. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη δυστυχία στη ζωή.

Να αγαπάς. Να δίνεσαι, να αποδέχεσαι χαρά και πόνο. Να ζεις κάθε συναίσθημα όπως του πρέπει, να μην έχεις φόβο για τη λύπη, η ζωή χρωματίζεται όπως εμείς θέλουμε να τη χρωματίσουμε. Πιάσε το χέρι του διπλανού σου, ζήσε όπως θέλεις, αγκάλιασε κάθε συναίσθημα και, όταν πλέον είναι η ώρα, προχώρα παρακάτω. Νιώσε όπως πρέπει, όσο πρέπει και όταν πρέπει, ανάλογα με τα δικά σου κριτήρια.

Καβάφης

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Υ.Γ: Αφιερώνω το κείμενο αυτό στην οικογένεια μου, στους πολυαγαπήμενους φίλους και σε κάθε άνθρωπο που κρατάει φυλαγμένο ένα κομμάτι της καρδιάς μου, είτε τους έχω δίπλα μου είτε όχι. Αυτοί αποτελούν τους συνοδοιπόρους μου στην προσπάθεια να γνωρίσω και να αγαπήσω τον εαυτό μου. Σας ευχαριστώ.