Δυστυχώς ή ευτυχώς σε κανέναν άνθρωπο δεν αρέσει αυτή η λεξή. Αποτυχία μια λέξη που τη διέπει ο θυμός, το κλάμα, το αίσθηματης ταπείνωσης , της έλλειψης σεβασμού προς τον εαυτό μας. Έχουμε μάθει δυστυχώς πως η αποτυχία είναι κάτι άσχημο, κάτι το οποίο δεν πρέπει να γίνεται. Όποιος αποτυγχάνει τον δείχνουμε με το δάκτυλο, αρχίζουμε να κάνουμε εικασίες και κάποιες φορές τον ‘’στοχοποιούμε ‘’ κιόλας. Όμως εάν απλώς συνηδειτοποιούσαμε πως η αποτυχία είναι απλώς η αρχή της επιτυχίας τότε τι θα λέγαμε? Αναφέρομαι σε σένα φίλε αναγνώστη , που έδωσες πανελλήνιες και δεν κατάφερες να εισέλθεις εκεί όπου επιθυμούσες, σε εσένα που δεν πήρες με την πρώτη το πτυχίο των αγγλικών σου, σε εσένα που δεν πέρασες το μάθημα του χειμερινού εξαμήνου σου. Και έρχομαι και σου θέτω το εξής ερώτημα: Αλήθεια τώρα τι έγινε? Πιστεύεις ότι μέσα από αυτό κρίνεσαι για το αν αξίζεις ή όχι ? Πιστεύεις ότι μέσα από αυτό αναδεικνύεται η αξία σου ?Κάνεις και κάνω λάθος. Η ουσία είναι να βλέπουμε πάντα το θέτικο σε κάθε κατάσταση που μας συμβαίνει είτε αυτή είναι θετική είτε αρνητική. Η αποτυχία πολλές φορές αναδεικνύει πραγματικούς ήρωες. Με όλη την έννοια της λέξης. Δεν πρέπει πότε να τα παρατάς,πρέπει να συνεχίσεις να μάχεσαι. Γιατί η χειρότερη αποτυχία στην ζωή είναι η παραίτηση σου απο αυτήν. Γι αυτό, λοιπόν, σήκω και δείξε ποιός είσαι!
Όλοι μπορούμε!
Εις το Επανιδείν,
Μαγδαληνή Χόνδρου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου