Αίσθηση... προκάλεσε το μήνυμα της υφυπουργού Εργασίας Δόμνας Μιχαηλίδου για την επέτειο του «ΟΧΙ», ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου. Συγκεκριμένα στο μήνυμά της που αναρτήθηκε χθες στα social media, η Δόμνα Μιχαηλίδου περιγράφει το έπος του '40 ως έναν ύμνο στον εθελοντισμό και το συνδέει με το σήμερα. Επιπλέον, κλείνει το μήνυμά της με μια φράση την οποία αποδίδει στον Άλμπερτ Αϊνστάιν για την κοινωνική προσφορά. Γράφει συγκεκριμένα η υφυπουργός Εργασίας:
«Χρόνια πολλά! Σήμερα η εθνική μας εορτή μας θυμίζει όσο ποτέ τις αξίες της κοινωνικής προσφοράς και του εθελοντισμού. Με συγκίνηση θυμόμαστε τις θυσίες των παπούδων μας και την οικογένειά τους, την επόμενη γενιά, την πατρίδα τους. Θυσίες που διασφάλισαν σε εμάς ένα πλαίσιο καθημερινότητας όπου η προσφορά στο σύνολο ευτυχώς δεν απαιτεί βία και αίμα. Ας τους τιμήσουμε λοιπόν με τη σειρά μας υπενθυμίζοντας σε όλους ότι ο εθελοντισμός είναι όχι απλά κοινωνική προσφορά αλλά εθνική ευθύνη. «Είναι υποχρέωση κάθε ανθρώπου να δώσει πίσω στον κόσμο τουλάχιστον το ισοδύναμο αυτού που έχει πάρει απ'αυτόν».
Δεκάδες χιλιάδες Ελληνίδες και Έλληνες πήγανε στο αλβανικό μέτωπο και σε κάθε μέτωπο, αγώνα, αντάρτικο, για τα επόμενα 4-5 χρόνια ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ. Γιατί; Ορίστε το γιατί...
Παιδιά... δεν υπήρχε τακτικός και συγκροτημένος ελληνικός εθνικός στρατός (από τις αρχές του 41 κυρίως και μετά). ΚΑΤΟΧΗ είχαμε! Γερμανική-Ιταλική-Βουλγαρική! Σκληρή ανελέητη τριπλή κατοχή. Δεν υπήρχε ελεύθερη πατρίδα! Ο Ναπολέων Ζέρβας και όλοι οι εκατοντάδες χιλιάδες κεντρώοι και δεξιοί ήρωες του 40-44 και επίσης όλοι οι δεκάδες χιλιάδες αριστεροί πατριώτες, που ναι ήταν δεκάδες χιλιάδες, πήγανε για το εθνικό γαμώτο τους! Για το μέλλον τους, φιλότιμο τους, για την οικογένεια, την ελευθερία, την δημοκρατία, στο πολεμικό μέτωπο, χωρίς μισθό, χωρίς φαγητό, χωρίς σοβαρό και σύγχρονο οπλισμό. Γυναίκες και άνδρες, από 13 ετών μέχρι βαθέως γήρατος έδωσαν από τα μετόπισθεν ότι είχαν. Λεφτά, νιάτα, χέρια. Τους ανάγκασε κανείς; Για την καρδιά τους και την ψυχή τους πήγαν!!! Υπήρχε κάποια κεντρική -ελληνόψυχη, πατριωτική, δημοκρατική- εξουσία; Όχι/Μάλλον όχι...
Άρα, σε ελεύθερη μετάφραση, ναι, ήταν μια κάποια μορφή εθελοντισμού! Δεν υπήρχε κεντρική κυβερνητική εντολή, υπήρχε λαϊκή-πατριωτική ψυχή! Πανεθνικά και πάνω από ιδεολογίες. Για αυτό και ήμασταν νικητές, για αυτό γράψαμε χρυσές σελίδες! Μόνο περηφάνια λοιπόν... Ενωμένοι οι Έλληνες πάνε μόνο ψηλά, μόνο μπροστά! Πάντα.
''...για τη σημαία και το σταυρό
αν χρειαστεί και στο βουνό
εμείς δεν ξέρουμε ζυγό
για τη σημαία και το σταυρό
αν χρειαστεί και στο βουνό
εμείς δεν ξέρουμε ζυγό...''
''...Είναι του αγώνα μας τα φώτα κι ο λαός ακολουθεί πιστά...''
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου