Ζω άρα υπάρχω ή ζω επειδή υπάρχω? Ένα ερώτημα που ταλανίζει γενιές και γενιές ανθρώπων χωρίς κανένας να έχει πάρει ποτέ απάντηση.
Εγώ πιστεύω ότι υπάρχουμε επειδή ζούμε, επειδή είμαστε αυτοί που είμαστε και επειδή ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Ο τρόπος σκέψης μας ,ο τρόπος αντίδρασης μας ,τα συναισθήματα μας ,όλα μας, είναι ξεχωριστά και μοναδικά συνάμα.
Βλέπω όμως ανθρώπους να μην αγαπάνε τον εαυτό τους ,να μην τον ακούν, να μην τον υπολογίζουν. Να στέκονται απέναντι του και αντί να τον αγκαλιάζουν να τον "μαστιγώνουν " με όλη την σημασία της λέξης.
Αν δεν είχαμε τον εαυτό μας ,δεν θα υπήρχαμε, δεν θα ήμασταν εμείς. Οφείλουμε να γίνουμε φίλοι με τον εαυτό μας, να τον αγκαλιάσουμε, να τον αγαπήσουμε .
Άλλωστε είναι ο μόνος μας αληθινός σύμμαχος σε τούτη την ζωή. Είναι υπέροχο να γνωρίζεις τον εαυτό σου ,είναι υπέροχο να τον αγαπάς, να τον αγκαλιάζεις, να τον ακούς.
Και έτσι θα έχεις επιτύχει τη μεγαλύτερη πρόκληση αυτής της ζωής.
Εις το επανιδείν, Μαγδαληνή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου