The ReMARKables: Η Ηρώ Ράντου, μιλά στο OfftRN

Η συνέντευξη δόθηκε στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά

Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητή Ηρώ: 

Καταγωγή, ηλικία, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, καθημερινότητα κλπ.

Γεννήθηκα στην Αθήνα αν και η σκούφια μου κρατά από το Τυχερό Έβρου από την πλευρά της μητέρας μου και το Λιδωρίκι Φωκίδας από την πλευρά του πατέρα μου. Είμαι δημοσιογράφος και τον λίγο ελεύθερο χρόνο μου ταξιδεύω, απολαμβάνω ωραία φαγητά, τραγουδώ, χορεύω και γενικώς απολαμβάνω τη ζωή με τα πιο απλά που είναι και τα πιο μεγαλειώδη. Και αυτό γιατί το επάγγελμα του δημοσιογράφου είναι απαιτητικό, αγχωτικό και ενίοτε ψυχοφθόρο. Για αυτό άλλωστε πρέπει να το αγαπάς πολύ για να το υπηρετήσεις με πλήρη αφοσίωση. Εγώ καθημερινά ξυπνάω στις 3 τα ξημερώματα για να πάω στη δουλειά μου, οπότε καταλαβαίνεις πως έχω θυσιάσει για τα καλά την πρώτιστη ανάγκη του ύπνου. Έχω να ετοιμάσω εγκαίρως το πρώτο δελτίο ειδήσεων της ημέρας στην ΕΡΤ και να το παρουσιάσω στις 6 το πρωί. Παρόλα αυτά ξυπνάω με χαρά παρόλο που είμαι στο πόδι από τα μαύρα μεσάνυχτα! 

Η πιο γλυκιά στιγμή και η πιο σκοτεινή στην μέχρι τώρα 

πορεία σου μπροστά και πίσω από την κάμερα;

Η πιο γλυκιά και συγκινητική στιγμή στιγμή στην καριέρα μου ήταν όταν διάβασα μήνυμα τηλεθεάτριας της εκπομπής μας στην ΕΡΤ («από τις 6») που με ευχαριστούσε για τις οδηγίες που της δώσαμε με τη βοήθεια έγκριτων νομικών που φιλοξενούμε τακτικά στην εκπομπή ώστε να μην χάσει το σπίτι της εξαιτίας χρέους σε τράπεζα. Αυτός είναι για μένα ο στόχος καθημερινά μέσα απο την οικονομική στήλη στην εκπομπή που παρουσιάζω και επιμελούμαι: να βοηθάμε στην πράξη όσους το έχουν ανάγκη και να δίνουμε στοχευμένες απαντήσεις στα ερωτήματα τους. Η πιο σκοτεινή στιγμή, δυστυχώς, έχει καταλήξει να είναι και καθημερινή. Στο δελτίο όταν φτάνει η ώρα να μεταδώσω τον αριθμό των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους από τον COVID 19, βάσει και των ανακοινώσεων του ΕΟΔΥ, με πιάνει ένας κόμπος. Δεν θέλω και δεν πρέπει να συνηθίσουμε τον θάνατο. Ούτε οι αριθμοί των νεκρών να μας γίνουν ρουτίνα. Είναι το ίδιο απάνθρωπο όσο και ο κορονοιος. 

Είναι οι 50-60plus έτοιμοι να μας δεχθούν ως γενιά του αύριο; 

Επαγγελματικά, Κοινωνικά, Πολιτικά.

Ζητούμενο δεν είναι να κάνουμε «εκκαθάριση γενεών». Αλλά να καταλάβει κάποιος πότε ολοκληρώνει τον κύκλο του και πρέπει να πάει σπίτι του. Αυτό φυσικά δεν σχετίζεται με την ηλικία αλλά με τον χαρακτήρα και την αυτεπίγνωση του καθενός. 

Τι σημαίνει για σένα η δημοσιογραφία; 

Αφοσίωση, μεράκι, λειτούργημα, αντικειμενικότητα 

Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας; 

Τι σε ενοχλεί; 

Το ότι στους νέους το πτυχίο θεωρείται και διαβατήριο επιτυχίας χωρίς αυτό να συνοδεύεται με κόπο, θυσίες και ατελείωτες ώρες δουλειάς.

Πως βιώνεις την οικονομική και κοινωνική κρίση 

που περνά η πατρίδα μας εδώ και 12-13 χρόνια; 

Τι σε ταλαιπωρεί; 

Εργασιακά, Κοινωνικά μα και σαν άτομο στην απλή σου ζωή.

Βιώνω την κρίση όπως όλος ο κόσμος. Με υπομονή, στέρηση, διεκδικώντας όμως παράλληλα όσα δικαιούμαι ως εργαζόμενη και ως πολίτης. 

Πως βίωσες και βιώνεις τον covid 19 και τα αποτελέσματα του;

Λαμβάνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα και προστατεύοντας τους ηλικιωμένους και ευπαθείς του περιβάλλοντος μου. Μέσα από τη δουλειά μου όμως προσπαθώ να φωτίσω πτυχές των οικονομικών επιπτώσεων του COVID 19 και να παρακινήσω έτσι όλους τους αρμόδιους να βελτιώσουν πολιτικές ή να δημιουργήσουν νέες προς όφελος της κοινωνίας και της αγοράς.

Σου δίνω ένα τζίνι με 3 ευχές… 

ποιες ευχές κάνεις;

Πρώτη ευχή, να τελείωνε αύριο η πανδημία. Επίσης, να τελείωναν με τον ίδιο μαγικό τρόπο οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες σε όλον τον κόσμο και τέλος, να μην υπήρχαν αδέσποτα. 

Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; 

Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; 

Η φράση που σε παρακινεί, αν θες, που σε εμπνέει. 

Κάτι φωτεινό για την νέα χρονιά.

Hakuna Matata. Γιατί στο τέλος της ημέρας, μια ζωή την έχουμε.