Υπογράφει η νεαρά κυρία...
Συντάκτρια - Αναλύτρια Πολιτικών, Κοινωνικών
Ζητημάτων & Ανθρώπινων Σχέσεων
Δήμητρα - Κλαούντια Ζόγκα,
Πολιτική Επιστήμων, Α.Π.Θ. / Β.Α. / M.SC.
Η Δήμητρα Κλαούντια Ζόγκα γεννημένη τον Αύγουστο του 1993 στη Κορυτσά και μεγαλωμένη στη Θεσσαλονίκη. Έχει αποφοιτήσει με άριστα και εκφωνώντας τον όρκο του Τμήματος Πολιτικών Επιστήμων ΑΠΘ. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της συμμετείχε στο πρόγραμμα Erasmus φοιτώντας στο πανεπιστήμιο Cesare Alfieri της Φλωρεντίας με κατεύθυνση «Κοινωνιολογία και Media», όπου αρίστευσε, συμμετείχε σε συνέδρια και workshops. Το πάθος της είναι η φιλοσοφία και η ανάλυση λόγου με αποτέλεσμα να κάνει μεταπτυχιακό στη Πολιτική Φιλοσοφία και Θεωρία. Κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού της διετέλεσε τη πρακτική της άσκηση στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες, όπου διαμένει και εργάζεται. Από μικρή την απασχολούσαν κοινωνικά ζητήματα και όπως λέει και η ίδια η ψυχή και τα συναισθήματα. Συμμετείχε στη συγγραφική ομάδα του σχολείου της, έχει παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής, συνέδρια και σεμινάρια εντός και εκτός συνόρων. Λατρεύει τα ταξίδια και τη γυμναστική αφού στο παρελθόν έχει ασχοληθεί επαγγελματικά με το μπάσκετ. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά και τη γλώσσα της καρδιάς.
Εξερευνώντας το ταξίδι των ανθρωπίνων σχέσεων, έπεσε στα χέρια μου ένας ορισμός της ευτυχίας. Ευτυχία είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Σκέφτηκα αυτό αποτελεί ευτυχία; Η πιο δύσκολη και ελκυστική πρόκληση ή αλλιώς πρόσκληση. Με ελκύουν βαθύτατα οι ανθρώπινες ψυχές και σχέσεις, που μερικές φορές είναι παρεξηγήσιμο αλλά ανθρώπινο πάνω απ’ όλα. Ξεκινάς στα ρηχά της θάλασσας και σιγά σιγά πας και πιο βαθιά. Το δικό μου ελάττωμα ή και προτέρημα είναι ότι ξεκινάω (όπως όλοι οι κολυμβητές από τα ρηχά) αλλά θέλω κατευθείαν να πάω στα βαθιά. Ανεξαιρέτως εάν η θάλασσα είναι κρύα, με κύμα πολύ, με άγνωστα νερά, δεν περιμένω. Θέλω πρώτα να κάνω ένα μακροβούτι και μετά να χαλαρώσω στα ρηχά. Με αυτή την παραστατική εικόνα κατάλαβα ότι ο κόσμος τρομάζει , δεν έχουν συνηθίσει τα μακροβούτια και δεύτερον τα μεταφράζουν αλλιώς.
Το ενδιαφέρον και τα όμορφα λόγια τα βαπτίζουν φλερτ, το νοιάξιμο και την αφοσίωση το μεταφράζουν κάτι συμβαίνει, κάτι θα μου κάνει, το χαμόγελο αποκλείεται να έχει ποτέ νεύρα, την πρώτη ένταση της φωνής μα ξαφνικά με αντιπάθησε, το να υπερασπίζεσαι σθεναρά την άποψη σου και δίκαια είναι απόλυτος –ή, κάνει πλάκα δεν είναι σοβαρός-ή, είναι σοβαρός-ή κάτι έχεις, μιλάει αρκετά δεν είναι μετρημένος -ή, μιλάει λίγο ποιος σε πείραξε, δεν εκφράζεται αναίσθητος -ή. Μπορώ να κάνω μια λίστα με πράγματα και καταστάσεις. Μπορώ επίσης να κάνω μια λίστα με το πόσο εύκολα κρίνει κάποιος, έναν άλλον άνθρωπο που εάν μετρήσει τα λεπτά, δεν τον ξέρει ούτε μια ώρα αλλά παρόλα αυτά θα εκφράσει και θα πιστέψει αυτό που λέει. Το πιο υπέροχο ερώτημα είναι πες μας σου αρέσει αυτός ο άνθρωπος, πως σου φαίνεται; Πιο μικρή απαντούσα ναι ή όχι, τώρα απαντάω δεν ξέρω και όχι γιατί δεν ξέρω, αλλά γιατί δεν τον ξέρω είμαι στην φάση που τον μαθαίνω, εάν μου το επιτρέψει και εάν του το επιτρέψω. Δεν μπορώ για άτομα που τα ξέρω λίγο, που τα βλέπω ελάχιστα να απαντήσω ναι ή όχι! Ναι μου αρέσει στην επιφάνεια αλλά μπορεί να τον γνωρίσεις και να μην τον θες καθόλου ή το άκρως αντίθετο!
Επίσης, εάν το φαντάζεσαι ότι σου αρέσει ή όχι σαν προσωπικότητα, εμφάνιση κτλ. πες απλά φαντάζομαι, υποθέτω πως ναι/όχι. Εάν είσαι τόσο σίγουρος και τον έχει γνωρίσει τόσο καλά πες σίγουρα ναι ή σίγουρα όχι. Τα όρια της γλώσσας μου είναι τα όρια του κόσμου μου και των ανθρωπίνων σχέσεων. Όλα ξεκινάνε από τα μάτια, μετά μεταμορφώνονται σε λόγια και έπειτα σε πράξεις. Εκεί μεταξύ της θεωρίας και της πράξης χάνεται ο ορισμός της ευτυχίας. Εκεί μεταξύ της πλάκας και του σοβαρού χάνεται η αλήθεια, εκεί μεταξύ του κρίνω και του γνωρίζω χάνεις ή κερδίζεις έναν άνθρωπο, εκεί μεταξύ των δακρύων και του χαμόγελου κρύβεται η απόλαυση. Εκεί μεταξύ της αμφιβολίας και της εμπιστοσύνης γκρεμίζονται ή οικοδομούνται σχέσεις. Εκεί μεταξύ του χρόνου και του άχρονου διαρκεί η στιγμή ή μετατρέπεται σε μια συναρπαστική ιστορία. Είναι ευτυχία οι ανθρώπινες σχέσεις; Δεν ξέρω, τώρα τις ανακαλύπτω και τις μαθαίνω καλύτερα. Κάποιες είναι ευτυχία με την πρώτη ματιά και κάποιες αιώνιο βάσανο, άλλες πάλι περνούν αδιάφορα. Ευτυχία είναι σίγουρα οι άνθρωποι μας (και αυτοί που θα γίνουν)!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου