Οι καγκελάριοι της Γερμανίας...Από τον Αντενάουερ στην Μέρκελ.

Οι καγκελάριοι της Γερμανίας...

Από τον Κόνραντ Αντενάουερ στην Άνγκελα Μέρκελ.

Από τον Κόνραντ Αντενάουερ στην Άνγκελα Μέρκελ. Ο/η καγκελάριος είναι το αξίωμα με τη μεγαλύτερη πολιτική ισχύ στη Γερμανία, παρά το γεγονός ότι είναι το τέταρτο στην πολιτική ιεραρχία της χώρας, αφού, τυπικά, περισσότερα δικαιώματα έχουν ο ομοσπονδιακός πρόεδρος (Bundespräsident), ο πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου (Bundesratspräsident) και ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου (Bundestagspräsident).

Εκλέγεται από την Ομοσπονδιακή Κάτω Βουλή (Bundestag) μετά από πρόταση του Προέδρου Δημοκρατίας της Γερμανίας.

O Κόνραντ Άντεναουερ (CDU) εξελέγη το 1949 ως ο πρώτος καγκελάριος της Γερμανίας και πιο συγκεκριμένα της Δυτικής, αφού στην Ανατολική ηγέτης ήταν ο Βάλτερ Ούλμπριχτ. Στα χρόνια του σημειώθηκε η ραγδαία οικονομική ανάπτυξη της χώρας, η είσοδος στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. ενώ θεωρήθηκε ένας από τους πρωτεργάτες του ευρωπαϊκού οράματος. Η θητεία του κράτησε μέχρι το 1963.

Ακολούθησε αστάθεια με τη θητεία του συντηρητικού Λούντβιχ Έρχαρτ (CDU) να διαρκεί μόλις τρία χρόνια (1963-1966). O πρώην υπουργός Οικονομικών του Αντενάουερ θεωρείται ο εμπνευστής της «κοινωνικής οικονομίας της αγοράς» και «πατέρας» του οικονομικού θαύματος της χώρας. Παρ' όλα αυτά ανέλαβε τη διακυβέρνηση σε μία εποχή ύφεσης με αποτέλεσμα να διαλυθεί ο συνασπισμός Χριστιανοδημοκρατών και Φιλελεύθερων.

Ίδια σε διάρκεια θητεία είχε και ο Κουρτ Γκέοργκ Κίζινγκερ (CDU) (1966-1969) που ήταν ο πρώτος καγκελάριος που ηγήθηκε ενός «μεγάλου συνασπισμού» Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών.

Το 1969 ο τέως αντικαγκελάριος Βίλι Μπραντ (SPD) εξελέγη στην καγκελαρία και ήταν ο πρώτος σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος και θεμελιωτής της Ostpolitik, δηλαδή του ανοίγματος στην Ανατολική Γερμανία και στις χώρες του ανατολικού μπλοκ. Απέκτησε το προσωνύμιο «καγκελάριος της Ειρήνης» εν μέσω Ψυχρού Πολέμου, ενώ του απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης το 1971. Κέρδισε τις εκλογές του 1972, όμως ένα σκάνδαλο με έναν από τους γραμματείς του, που συνελήφθη ως κατάσκοπος της Ανατολικής Γερμανίας τον εξώθησε σε παραίτηση το 1974.

Τότε εξελέγη καγκελάριος ο επίσης σοσιαλδημοκράτης Χέλμουτ Σμιτ (SPD). Στη διάρκεια της θητείας του (1974-1982) συνέχισε την εξωτερική πολιτική στα βήματα του Μπραντ. Υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ, ενώ είχε στενές σχέσεις με με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ο Σμιτ ήλθε αντιμέτωπος με την τρομοκρατική δράση της Ομάδας Κόκκινος Στρατός, (RAF).

Το 1982 εξελέγη ο Χριστιανοδημοκράτης Χέλμουτ Κολ, ο οποίος έμελλε να είναι ο καγκελάριος της επανένωσης της Γερμανίας, αλλά και ο μακροβιότερος ηγέτης της χώρας. Υπέρμαχος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ήταν ο δεύτερος μόλις πολιτικός -μετά τον εμπνευστή της ευρωπαϊκής ενοποίησης Ζαν Μονέ- στον οποίο απονεμήθηκε ο τίτλος του Επίτιμου Πολίτη της Ευρώπης. Μαζί με τον γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Μιτεράν ήταν αρχιτέκτονες της Συνθήκης του Μάαστριχτ. «Είμαστε πεπεισμένοι ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία ωφελεί περισσότερο το σύνολο από τις αποφάσεις του δημοσίου. Εμπιστευόμαστε τον πολίτη, που παίρνει στα χέρια του το μέλλον» ήταν ο κεντρικός άξονας της πολιτικής του σύμφωνα με τη DW. Αν και κατάφερε να κερδίσει τον σεβασμό ακόμα και των πολιτικών του αντιπάλων, η εικόνα του αμαυρώθηκε με την εμπλοκή του σε σκάνδαλο παράνομης χρηματοδότησης του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος.

O σοσιαλδημοκράτης Γκέρχαρντ Σρέντερ, ως επικεφαλής του πρώτου «ερυθροπράσινου συνασπισμού» έγινε το 1998 ο καγκελάριος της μετά-Κολ εποχής. H αποτυχία του στην καταπολέμηση της ανεργίας, καθώς και οι σκληρές μεταρρυθμίσεις στη δεύτερή του θητεία του κόστισαν. Του πιστώνεται το «όχι» στον πόλεμο του Μπους κατά του Ιράκ, που έπαιξε κομβικό ρόλο στην επανεκλογή του στην καγκελαρία το 2002. Μετά την αποχώρησή του από την ηγεσία της Γερμανίας το 2005 εργάστηκε ως λομπίστας στο Βερολίνο για την ρωσική Gazprom.

Φυσικά, για το τέλος έμεινε η.... πολυαγαπημένη μας Άνγκελα Μέρκελ που έγινε η πρώτη γυναίκα καγκελάριος στη Γερμανία. Στις 22 Σεπτεμβρίου θα διεκδικήσει την τρίτη συνεχόμενη θητεία. ήδη η ιστορία έχει γράψει δίπλα από το όνομά της μία πολιτική σκληρής δημοσιονομικής λιτότητας που δημιούργησε μία γερμανική ηγεμονία στην Ευρωπαϊκή Ένωση εν καιρώ οικονομικής κρίσης.

newpost.gr