Το Βενιζέλειο Βραβείο στη Ντόρα Μπακογιάννη από την Παγκρητική Ένωση Αμερικής

Το Βενιζέλειο Βραβείο στη Ντόρα Μπακογιάννη από την Παγκρητική Ένωση Αμερικής

Η Παγκρητική Ένωση Αμερικής απένειμε στην Ντόρα Μπακογιάννη, το «Βενιζέλειο» βραβείο, σε ειδική εκδήλωση “Awards Gala” η οποία πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου στο «Terrace on the Park», στη Νέα Υόρκη. Το «Βενιζέλειο» βραβείο απονέμεται σε προσωπικότητες που έχουν συμβάλλει και διακριθεί στους τομείς της πολιτικής και της διπλωματίας και ευρύτερα έχουν υπηρετήσει το καλό των πολιτών.

Στην εκδήλωση που διοργανώθηκε για τον εορτασμό των 100 ετών από την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, η Ντόρα Μπακογιάννη μίλησε για τον Ελευθέριο Βενιζέλο και κάνοντας μια συνολική αποτίμηση του έργου του, είπε μεταξύ άλλων: «Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν χωρίς αμφιβολία, ο μεγαλύτερος πολιτικός της Ελλάδας. Γιατί αυτό; Υπάρχει πρώτα μια απλή γενική απάντηση: επειδή εκσυγχρόνισε την χώρα και επειδή διπλασίασε την έκταση της Ελλάδας. Ο μεγάλος συμπατριώτης μας συνδύαζε, σε μεγάλο βαθμό, τρείς σημαντικές αρετές: Πρώτον, βαθιά γνώση, καθώς και πολιτικές και διπλωματικές ικανότητες. Δεύτερον, είχε ένα μεγάλο όραμα, τόσο για την Ελλάδα ως μια σημαντική περιφερειακή δύναμη, όσο και για την Ελλάδα ως μια σύγχρονη  κοινωνία. Ήταν μεγάλος υποστηρικτής της παραδοσιακής έννοιας της «Μεγάλης Ιδέας». Αλλά, σε αντίθεση με άλλους υποστηρικτές, την έκανε σε μεγάλο βαθμό πραγματικότητα. Και η δική του «Μεγάλη Ιδέα» δεν ήταν μόνο η απελευθέρωση των υπόδουλων Ελλήνων, αλλά και μια Ελλάδα ως ένα σύγχρονο κράτος και μια σύγχρονη κοινωνία. Τρίτον ήταν ρεαλιστής  και είχε απέχθεια  στο λαϊκισμό. Ποιος άλλος, εκτός από αυτόν, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει το πολιτικό κόστος διώχνοντας τους Κρήτες Βουλευτές που ήρθαν στην Αθήνα να προσφέρουν την ένωση; Δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή, ήξερε ότι αν δεχόταν τότε θα έβλαπτε την ένωση  της Κρήτης με την Ελλάδα και τους απέρριψε. Ένας λαϊκιστής θα φοβόταν τον τύπο, τις συγκεντρώσεις, και τους δημαγωγούς που θα χαρακτήριζαν αντιπατριωτική την απόφασή του. Δεν φοβόταν τίποτα και γνωρίζοντας ότι δεν ήταν η σωστή στιγμή, τους έδιωξε. «Ο αληθινός ηγέτης συμπορεύεται με την κοινή γνώμη όχι σαν οπαδός, σαν τελευταίος τροχός της αμάξης, αλλά σαν αμαξάς. Κρατώντας σφιχτά τα χαλινάρια οδηγεί το έθνος εκεί που πρέπει» έλεγε. 

Ο Βενιζέλος δεν θα μπορούσε, φυσικά, να επιτύχει όλα αυτά μόνος του και δεν θα πρέπει να μειώσουμε όλους τους άλλους παράγοντες που συνέβαλαν στην εκπλήρωση των σχεδίων του, τον ελληνικό λαό που καλωσόρισε τις μεταρρυθμίσεις του, τον ένδοξο ελληνικό στρατό και το ναυτικό, την ηγεσία του στρατού, τον άνθρωπο που αργότερα έγινε ο κύριος αντίπαλός του, τον πρίγκιπα και μετέπειτα βασιλιάς, Κωνσταντίνο. Όταν η Ελλάδα ήταν ενωμένη πετύχαινε θαύματα, ενώ διαιρεμένη βυθίστηκε στην τραγωδία. Θα πρέπει να το θυμόμαστε πάντα αυτό».