Η ιστορία, η υπόθεση και το μέλλον του Χόμπιτ - Κείμενο - Επιμέλεια: Ζωή Κουφαλέξη

Η ιστορία, η υπόθεση και το μέλλον του Χόμπιτ

Κείμενο - Επιμέλεια: Ζωή Κουφαλέξη

Όταν ο Peter Jackson αποφάσισε να αναλάβει τη σκηνοθεσία της ταινίας The Hobbit, από το πολυαγαπημένο και πολυδιαβασμένο βιβλίο του J.R.R. Tolkien που εκδόθηκε το 1937, όλοι οι φανς της πρώτης τριλογίας αναθαρρήσαμε. Είχαν περάσει κάποια χρόνια μηνύσεων και δικογραφιών ανάμεσα στις σχετικές εταιρίες και τον σκηνοθέτη που έβαζαν συνεχή εμπόδια στο να γίνει πραγματικότητα οποιαδήποτε ταινία πάνω σε βιβλία του Τόλκιν. Αρχικά, η εταιρία παραγωγής ανακοίνωσε πως ο Τζάκσον θα σκηνοθετούσε το όλο εγχείρημα, ύστερα ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο (που γνωρίζουμε μέσω του Hellboy, του Λαβύρινθου του Πάνα και του Pacific Rim) κι ύστερα ανέλαβε ξανά ο Τζάκσον, όταν ο Ντελ Τόρο αποφάσισε να αποχωρήσει.

Το πρώτο σχέδιο ήταν να υπάρξουν δύο ταινίες. Το 2012 ανακοινώθηκε πως θα αποκτήσουμε άλλη μία τριλογία. Το πλάνο του να υπάρχει μια ταινία-γέφυρα ανάμεσα σε Χόμπιτ και Άρχοντα των Δαχτυλιδιών εγκαταλείφθηκε, αν και υπάρχουν στοιχεία που ενώνουν τις δύο τριλογίες διάσπαρτα σε όλη την πρώτη. Ίδιες θεματικές ενότητες στο σάουντρακ, καθώς και παρόμοιες σκηνές (όπως ο Γκάνταλφ που θυμώνει στο Bag End και γίνεται θεόρατος, καλυμμένος με σκιά και τρόμο ή ο τρόπος που επέλεξε να σωθούν οι Νάνοι από τα δέντρα όταν τους κυνηγούσαν τα Orcs πάνω στα Wargs τους, δηλαδή στέλνοντας μήνυμα στους περήφανους Αετούς μέσω μιας ταπεινής πεταλούδας της νύχτας).

Ας μιλήσουμε τώρα για τις ίδιες τις τρεις ταινίες ξεχωριστά: Η πρώτη ονομάζεται Ένα Αναπάντεχο Ταξίδι, και είναι όντως αναπάντεχο αφού ο Μπίλμπο Μπάγκινς αμέριμνος και ανυποψίαστος σε "μια τρύπα μέσα στο χώμα", δεν περιμένει να γνωρίσει για πρώτη φορά 13 Νάνους, οι οποίοι ουσιαστικά εισβάλλουν στο σπίτι του και τρώνε ο,τιδήποτε φαγώσιμο υπάρχει. Αφού το γλεντήσουν και σπάσουν τα νεύρα του απρόθυμου οικοδεσπότη, αρχίζουν να καταστρώνουν το σχέδιο που θα τους οδηγήσει στην κλεμμένη πατρίδα και την παλιά δόξα τους. Έχουν στα χέρια τους τον Χάρτη και ο Γκάνταλφ έχει αποκτήσει το Κλειδί για την Μυστική Πόρτα (το πώς θα το δούμε στις Extended σκηνές της δεύτερησ ταινίας). Αρχίζουν το ταξίδι και μπαίνει στην παρέα και ο πολύτιμος "διαρρήκτης"¨τους, ο Μπίλμπο, γιατί ο Δράκος Σμάουγκ που φυλάει τα πλούτη και όλο το παλάτι δεν έχει ξαναμυρίσει ποτέ Χόμπιτ. "Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη" περνάνε και φτάνουν να βλέπουν το Μοναχικό Βουνό από μακρυά, από ένα πανύψηλο βράχο στον οποίο τους αφήνουν οι Αετοί που μόλις τους διέσωσαν. Έτσι τελειώνει η πρώτη ταινία, έχοντας παραλείψει να αναφέρω πολλές λεπτομέρειες και κινδύνους.  

Η γνώμη μου για την πρώτη ταινία είναι ότι πρόκειται για το πρώτο, ήσυχο μέρος της ιστορίας, που ο Τζάκσον χρησιμοποίησε για να μας γνωρίσει τους Νάνους, λίγη από την δική τους ιστορία και τη συμπεριφορά τους. Μ' άρεσε αρκετά το χιούμορ που προσέθεσε για να μας θυμίσει πως πρόκειται για εξολοκλήρου παιδικό βιβλίο και όχι απλά για το prequel του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Μιλάμε για εντελώς διαφορετικό ύφος, που ωστόσο δεν άρεσε στους περισσότερους (με εξαίρεση εμένα) που περίμεναν άλλη μια τριλογία ίδια με την πρώτη. Έτσι, ο Τζάκσον άρχισε να αλλάζει το ύφος ήδη από τη δεύτερη ταινία. Αρχίζουμε και μπαίνουμε στο σκοτάδι που σκεπάζει τη Μέση Γη μέρα με τη μέρα καθώς μεγαλώνει η ισχύς του Σάουρον.

Στο δεύτερο κομμάτι της ιστορίας, γνωρίζουμε τον Βάρδο και τη Λιμνούπολη, τα Ξωτικά και το Βασίλειό τους μες στο Δάσος της Σκοτεινιάς, καθώς και το τι είναι ο Νεκρομάντης αλλά και ο Άρκος (Beorn). Όλο το "ζουμί" της υπόθεσης βρίσκεται εδώ. Βλέπουμε τα Ξωτικά να δείχνουν την κρυμμένη τους φύση, γεμάτοι αλαζονεία και απληστία. Ο Βάρδος αντιπροσωπεύει την διττή φύση των Ανθρώπων που προτίθενται να βοηθήσουν τους Νάνους αλλά φοβούνται και για τη δική τους μοίρα, μόλις ο Δράκος ξυπνήσει ξανά κι αρχίσει να καταστρέφει με τη φωτιά του. Ο Δράκος πάλι, είναι ένα ανεξάρτητο πλάσμα που το φοβούνται όλοι και που ο ίδιος πιστεύει πως δεν υπάρχει ανώτερός του ούτε σε εξυπνάδα, ούτε σε δύναμη. Η ταινία τελειώνει απότομα με τον Μπίλμπο να αναρωτιέται για τον πανικό που θα προκαλέσουν τώρα που ξύπνησαν το Χάος το ίδιο.

Οι προσθήκες του Τζάκσον σχετικά με το φρούριο του Ντολ Γκουλντούρ, τον Λέγκολας, την Τόριελ, τον Νεκρομάντη, τον Ράνταγκαστ, ήταν όλες ευπρόσδεκτες από μένα γιατί τις βρήκα λογικές. Προσέθεταν συναίσθημα σε μια ιστορία που κινηματογραφικά δε θα μας βοηθούσε ιδιαίτερα να συμπονέσουμε τους χαρακτήρες, πολύ απλά γιατί πρόκειται για παιδικό βιβλίο και ο Τζάκσον επέλεξε να το ωριμάσει λιγάκι. Οι σκηνές με την Τόριελ και τον Κίλι έδειχναν την πιο συναισθηματική πλευρά των Ξωτικών και την συμπόνοια τους σε όποιον είχε ανάγκη. Ο Νεκρομάντης αποδεικνύεται πως είναι αυτό που υποψιαζόταν από την αρχή ο Γκάνταλφ και τους βλέπουμε σε μια απίστευτη οπτικά μονομαχία που είναι αριστοτεχνικά δοσμένη στην οθόνη και η οποία καταλήγει με τον Γκάνταλφ φυλακισμένο στο φρούριο. Βρήκα όλη τη δεύτερη ταινία αριστουργηματική και τεχνικά και λόγω υπόθεσης. Δείτε το οπωσδήποτε σε 3D και 48 καρέ το δευτερόλεπτο. Η εικόνα ζωντανεύει και αποκτά βάθος και στα τελευταία 10-20 λεπτά της ταινίας μένεις με ανοιχτό το στόμα από το θέαμα.

Τώρα όσον αφορά στο τρίτο μέρος, έχουμε μπροστά μας το τέλος πολλών πραγμάτων αλλά και τη νέα αρχή. Η αρχή φυσικά αφορά στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Θα δούμε τον Σμάουγκ να πεθαίνει από ένα και μόνο Μαύρο Βέλος, δοσμένο από τον Γκίριον, τον πρόγονο του Μπαρντ. Ο Βάρδος θα είναι εκείνος που θα τον πετύχει στο σημείο που έχει λασκάρει μια φολίδα και αφήνει ακάλυπτο το σώμα του. (Μη μου πείτε ότι σποϊλάρω σε βιβλίο που έχει γραφτεί εδώ και 77 χρόνια) Θα δούμε τον Νεκρομάντη να καταστρέφεται για άλλη μια φορά και να επανακτά δυνάμεις στην επόμενη τριλογία (βλ. Άρχοντας των Δαχτυλιδιών). Ολόκληρη η τρίτη ταινία όμως, βασίζεται κυρίως σε δύο μάχες. Τη Μάχη των πέντε στρατιών και τη Μάχη του Ντολ Γκουλντούρ. Αφού ο Δράκος πεθάνει από το βέλος του Βάρδου και ο Μπίλμπο πάρει την Ιερή Πέτρα (Arkenstone), τα Ξωτικά του Δάσους και οι Άνθρωποι της Λιμνούπολης συγκρούονται μεταξύ τους για το ποιός θα πάρει το Βασίλειο και τα πλούτη του και ξεκινά πόλεμος με τους Νάνους που έχει καλέσει ο Θόριν να συμμετέχουν στη μάχη. Ο Μπίλμπο προσφέρει την Ιερή Πέτρα στον Θράντουιλ για να σταματήσει η μάχη και ο Θόριν θυμώνει μόλις το μαθαίνει και τον διώχνει. Ο πόλεμος ξεκινά και τελειώνει με θύματα. Ο Θόριν τραυματίζεται θανάσιμα στη μάχη και λίγο πριν πεθάνει (μαζί με τον Φίλι και τον Κίλι, τους ανιψιούς του) συγχωρεί τον Μπίλμπο. Εκείνος δέχεται μόνο ένα μικρό μέρος από αυτό που δικαιούται (το 1/14 του θησαυρού) και επιστρέφει πίσω στο Shire, όντας πια πλούσιος και γενναίος. 

Η μάχη του Ντολ Γκουλντούρ προβλέπεται θεαματικότατη και δεν γνωρίζουμε πολλά για αυτήν, παρά μόνο ότι το Λευκό Συμβούλιο επιτίθεται στον Νεκρομάντη κι εκείνος επιστρέφει στη Μόρντορ για να ανασυντάξει τις δυνάμεις του. Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζουμε ποιές αλλαγές και προσθαφαιρέσεις θα κάνει ο Τζάκσον στο τρίτο μέρος αλλά το σίγουρο είναι ότι θα αποδειχθεί επικό. Nerds του πλανήτη, ετοιμαστείτε για την κορύφωση της ιστορίας και απ' ό,τι φαίνεται για το τέλος των ταινιών που βασίζονται στα βιβλία του Τόλκιν. Το πιο πιθανό είναι ότι δε θα δούμε το Σιλμαρίλλιον στην οθόνη όσο ζούμε. Εκτός κι αν γίνει κάποιο θαύμα! ... ;)

Ζωή Κουφαλέξη

Κείμενο - Επιμέλεια: Ζωή Κουφαλέξη