Τι θα διαβάσεις ; Πόσα πτυχία ξένων γλωσσών
έχεις; Τι ψηφίζεις ; Τι απόψεις έχεις;.. εσύ, ναι εσύ, που κουβαλάς χρόνια τώρα στις πλάτες σου αυτό το «είσαι νέος,
είσαι το μέλλον της χώρας». Αυτές οι ερωτήσεις σε αγχώνουν
αφού σε περιτριγυρίζουν σχεδόν από τα δεκαπέντε σου. Παρ’ όλη την καλή μου
θέληση δεν νομίζω πως θα αντισταθώ να αναφερθώ στο φαινόμενο αυτό που κατά την
γνώμη μου βρίσκεται σε έξαρση στην Ελλάδα του 2015. Η ανελέητη εμπιστοσύνη στις
δυνατότητες της νέας γενιάς και ότι αυτό συνεπάγεται. Πάντα δυσκολευόμουν να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι θεωρούν τη νεότητα τους σαν
μια περίοδο χαράς , ελευθερίας, ξεγνοιασιάς , καλοπέρασης και αλόγιστης δύναμης
να ανατρέψουν το «αύριο». Γιατί η νεολαία πρέπει ν αντιμετωπίζεται σαν ένα ''ρομπότ
αυτοπεποίθησης''.
Πόσους νέους με μέλλον δεν είδαμε;; αυτοί άραγε τι απέγιναν; Δεν
κάνω λόγο για «επαναστάτες του καναπέ» , με ζωές βιτρίνες και μόνο lifestyle.
Σαφώς και η χώρα μας χρειάζεται ολοένα και περισσότερο μορφωμένες προσωπικότητες,
με παιδεία, ικανούς να ασχοληθούν με ζητήματα σοβαρά, να αναλάβουν ευθύνες και
αρμοδιότητες. Αλλά, όταν προσγειωθούμε στην πραγματικότητα μπορούμε να
διαπιστώσουμε πως κάτι τέτοιο είναι μια διαδικασία δούναι και λαβείν. Σωστό εκπαιδευτικό σύστημα σημαίνει σωστοί μαθητές . Εύρυθμη λειτουργία
πανεπιστημίων σημαίνει καλοί επιστήμονες, ορθή λειτουργία κοινοβουλευτισμού
σημαίνει αξιόλογοι πολίτες και πολιτικοί.
Μεταξύ μας, το να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στους νέους από συνήθεια , την
ώρα που το πολιτικό σύστημα μόνο ομαλά δεν λειτουργεί, είναι τουλάχιστον
αστείο. Μνημονιακές πολιτικές, «αιωνόβια» χρέη ,πολιτικοί με διαθέσεις
παλαιστών , πολιτικές με επιτήρηση, μια γενικότερη λειτουργία που προσβάλει
ακόμη και την ιστορία της πολιτικής σαν όρο. Βουλή -300 βουλευτές –διαβούλευση-συναίνεση- συνεννόηση- δημοκρατία- πρόεδρος
της Δημοκρατίας (φαντάζομαι γνωρίζετε πως εκλέγεται), έννοιες που σιγά σιγά
στιγματίζονται.
Και σας ρωτάω απλά, ένας νέος τι μπορεί να κάνει; Να
ανατρέψει μια κατάσταση που στην πραγματικότητα δεν μπορεί να ανατρέψει ούτε ο
μορφωμένος και γεμάτος εμπειρία άνθρωπος ..βεβαίως και δεν αποτελεί λύση η
οποιαδήποτε αδιάφορη και παθητική στάση. Κατά την γνώμη μου ούτε και η έντονη
αμφισβήτηση και ο θυμός είναι λύση… λάδι στην φωτιά πως γίνεται να ρίξεις;; Καλώς
ή κακώς η δράση της νέας γενιάς εξαρτάται από τα ερεθίσματα που τους δίνει η
κοινωνία, δεν μπορεί κανείς να ρίξει ευθύνες σε κανέναν αλλά αυτό το «καλύτερο
αύριο» δεν παύει να αλληλοεξαρτάται.
''Η σημερινή νέα γενιά δεν είναι χειρότερη από τη δική μου. Και εμείς ήμασταν
εξίσου «νέοι» με αυτούς. Αλλά εμάς δεν μας άκουγε κανένας. (Al.Capp,
1909-1979)''
Και ίσως εμάς μας «ακούνε» πολλοί…..
ΒΑΜΒΑΚΑ. Α. ΖΩΗ
ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ - ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου