ΠΗΓΗ: meaculpa.gr - Κωνσταντίνος Μπογδάνος
Με την Έλλη Παπαγγελή είχαμε κάποτε, παλιά, βγει στις διαδικτυακές ρούγες (για να λέμε την αλήθεια, ντροπή, δεν είναι πράγματα ωραία αυτά) και γενικώς δεν τρέφομεν αλλήλοις εξόχως εγκάρδια συναισθήματα. Ένα το κρατούμενο.
Με τον λαό του ΠΑΟΚ, τώρα, μόνο αγάπη. Αγαπάμε δικέφαλο, όχι μόνο επειδή είναι τρελοί, αλλά και λόγω ιστορίας. Σημειωτέον, όταν την προηγούμενη εβδομάδα βάραγαν όλοι, το meaculpa έβγαλε βίντεο ότι το θέμα δεν είναι ο Ιβάν – όχι για χάρη κανενός Σαββίδη, αλλά διότι αυτή είναι η αλήθεια. Συνεπώς, καμιά πρόθεση να θιγεί ο ΠΑΟΚ και αν διαλάθει κάτι τέτοιο, προκαταβολικά συγγνώμη. Δεύτερο κρατούμενο. Άθροισμα, τώρα: Είναι δυνατόν, ολόκληρη αξιωματική αντιπολίτευση να διαγράφει για επικοινωνιακούς λόγους την Παπαγγελή επειδή η τελευταία είχε μία στιγμή καλής έμπνευσης; Ναι, ήταν γηπεδικό και κάφρικο, αλλά ήταν πετυχημένο και η αντίδραση άστοχη.
Εκτός από σχετικά αστείο, το ποστ ήταν δικαιολογημένη μπηχτή σχετικά με τη δήλωση οργανωμένων οπαδών, ότι θα αγνοήσουν τα φύλλα πορείας τους σε περίπτωση πολέμου αν ο ΠΑΟΚ τιμωρηθεί σκληρά. Κάτι που επίσης είναι, με τον τρόπο του, αστείο. Πρώτον, διότι είναι τρομερά εντυπωσιακό αυτό που σκέφτηκαν οι παοκτζήδες. Δεύτερον, διότι δεν πάει στ’αλήθεια ο νους ότι οι πατριώτες φίλαθλοι από τον Πόντο, τη Μικρασία και τη Μακεδονία θα σφύριζαν αδιάφορα τελικά σε περίπτωση ανάγκης. Επί τη ευκαιρία, πριν πολλά-πολλά χρόνια, παιδιά ήμασταν ακόμα, είχε γίνει ένας κακός χαμός επειδή ο Γιώργος Μπαμπινιώτης, που είχε μόλις συμπληρώσει το λεξικό του, είχε συμπεριλάβει το «Βούλγαροι» ως δηλωτικό οπαδού του ΠΑΟΚ. Ανάθεμα γενικό επί του επιστήμονος, που έκανε απλά τη δουλειά του: κατέγραφε τη γλώσσα. Πάει πολύ πίσω και βαθιά η πολιτική ορθότητα ως
καθωσπρεπισμός στην Ελλάδα. Ειδικά σήμερα, που το «pc» έχει γίνει κάτι σαν ιερά εξέταση, καλό είναι να προσέχουμε διπλά. Εννοείται πως δεν είναι Μπαμπινιώτης η κα Παπαγγελή. Αλλά, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, αυτό που έγραψε δεν ήταν για διαγραφή. Χοντράδα επί της χοντράδας ειπώθηκε, αλλά οριακά μόλις αδόκιμη στο συγκείμενό της, άντε για επίπληξη. Κι αυτό προς τι, όμως; Δεν είχε γίνει και βάιραλ το επίμαχο ποστ. Τουναντίον, στο προσκήνιο το έφερε μάλλον η ίδια η διαγραφή και ο θόρυβός της, που προς τα έξω έβγαλε κάτι σε στυλ «είμαστε γενικώς ξενέρωτοι και κολλέγιο» - πιο κόντρα στο παγκόσμιο πολιτικό κλίμα, πεθαίνεις, sadly. Το μόνο καλό, ίσως, είναι ότι τα όργανα μας έδωσαν την ευκαιρία να γράψουμε και καμιά …χαζομάρα, να περάσει ο χρόνος πιο ευχάριστα.
Και δεν θα ήταν πρόβλημα, αν δεν ήμασταν σε πόλεμο με κάτι τύπους που δουλεύουν τον επιθετικό λόγο συστηματικά και πολυεπίπεδα και τους οποίους δεν αντιμετωπίζεις ούτε με γραφείον ηθών, ούτε με το σταυρό στο χέρι. Προφανώς, δεν έχει ακόμα γίνει επαρκώς αντιληπτό ότι πλέον ένας «πατριωτικός κωλοπαιδισμός», ανεξαρτήτως προέλευσης, συχνά χρησιμεύει στην εικόνα του ιδρύματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου