Ο παραμερισμός ενός λαού

...του Καγκελίδη Αλέξανδρου 

Στα 29 μου χρόνια, έχοντας διαβάσει ιστορία, γνωρίζοντας ότι η Αρχαία Ελλάδα ήταν αυτή που γέννησε το δημοκρατικό πολίτευμα και το έδωσε απλόχερα στον υπόλοιπο κόσμο, νιώθω βαθύτατα στεναχωρημένος.

Στεναχωρημένος όχι μόνο γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι η συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ για το ονοματολογικό είναι μια κακή συμφωνία για πολλούς λόγους αλλά γιατί για ακόμη μια φορά ο λαός παραμερίζεται.

Και δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια.

Σε σημαντικά Εθνικά θέματα θα πρέπει ο λαός να ερωτάται. Και να ερωτάται μέσω δημοψηφισμάτων. Δεσμευτικών δημοψηφισμάτων.

Η πρώτη φορά που έγινε αυτό, έγινε το 2015 και έγινε με τον κακό τρόπο. Ακόμη και τότε, βίασαν βάναυσα την απόφαση του λαού που πλέον δεν είναι κυρίαρχος.

Ως άνθρωπος, πιστεύω ακράδαντα στην δημοκρατία και πιο συγκεκριμένα στην συμμετοχική της μορφή.

Θεωρώ δικαίωμα και κατάκτηση, ο λαός να έχει την τελική απόφαση σε κρίσιμα θέματα.

Πίστευα και πιστεύω για παράδειγμα ότι ο λαός θα έπρεπε να αποφασίσει από την αρχή των μνημονίων.

Έτσι και τώρα. Με την συμφωνία των Σκοπίων, πιστεύω ότι η συμφωνία έπρεπε να περάσει απο δημοψήφισμα και να την κρίνει ο λαός.

Αν ο λαός πηγαίνει προς την λάθος κατεύθυνση, προς τον γκρεμό αν θέλετε, αν δηλαδή δεν είναι σωστά πληροφορημένος, τότε θα πρέπει αυτός που ηγείται του λαού να εξηγήσει στον λαό και να του δείξει τον δρόμο. Να του δείξει το σωστό και να τον κάνει να πιστέψει ότι αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να πάρει η χώρα. Αν δεν μπορεί να το κάνει ή φοβάται ότι ο λαός δεν θα ακολουθήσει την πρότασή του, τότε δεν αξίζει να ηγείται του λαού.

Πιο πάνω ανέφερα ότι το 2015, όταν έγινε το δημοψήφισμα, η απόφαση του λαού βιάστηκε βάναυσα.

Αυτό είναι το ίδιο, ίσως και χειρότερο από το να μην ερωτηθεί ο λαός.

Εν κατακλείδι, όλος αυτός ο εμπαιγμός που ζει ο λαός μας, θεωρώ ότι αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Η συσσωρευμένη οργή που υπάρχει για τα δεινά των τελευταίων ετών, ο παραγκονισμός του κόσμου και ο εμπαιγμός εναντίον του, δημιουργούν ένα πολύ επικίνδυνο κοκτέιλ για την ίδια τη χώρα.

Εύχομαι να βγω ψεύτης. Εύχομαι όλο αυτό να καταλαγιάσει και να μη ξεπλυθεί η οργή με αίμα.

Πολύ φοβάμαι όμως ότι δεν θα γίνει και το σχοινί δεν αντέχει άλλο τέντωμα.