Ζέρβας Κωνσταντίνος: «Σκέψου τι μπορείς να κάνεις εσύ για την πόλη σου και όχι η πόλη σου για σένα»

Αρχικά αγαπητέ Κωνσταντίνε, θα μου πεις τα βασικά για σένα: Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, οικογένεια, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας κλπ. 

Πιο Θεσσαλονικιός δε γίνεται. Απόφοιτος του Πειραματικού Σχολείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πλατεία Αγίας Σοφίας, παιδί της πόλης με λίγα λόγια. Στη συνέχεια έκανα μεταπτυχιακές σπουδές στις Η.Π.Α. και αφού επέστρεψα ξεκίνησα να εργάζομαι ως πολιτικός μηχανικός κι επιχειρηματίας. 

Με τα «κοινά», αλλά όχι με την πολιτική, ασχολούμαι από τότε που με θυμάμαι! Το 2010 εκλέχθηκα Δημοτικός Σύμβουλος και  ήμουν αντιδήμαρχος του Δήμου Θεσσαλονίκης για περίπου 4 χρόνια. Από το 2017 είμαι ανεξάρτητος Δημοτικός Σύμβουλος. Σχεδόν 30 χρόνια πορείας δηλ. σε 30 λέξεις! 

Αυτό όμως από το οποίο δεν έχω καταφέρει να.. απεξαρτηθώ είναι ο αθλητισμός και η μουσική.  Πηγαίνω στα γήπεδα τακτικότατα, ως θεατής μόνο πλέον δυστυχώς . Και ως μουσικόφιλος ευτύχησα να γίνω πρόεδρος της αγαπημένης Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης. Αγοράζω ακόμη CD (είμαι της παλιάς σχολής), και κυνηγάω κάθε μουσική δραστηριότητα στην πόλη και πολλές εκτός. 

Διαλογίζομαι πάνω στο... ποδήλατο, αλλά και στην καθημερινή μου βόλτα με τον υπέροχο σκύλο μου και απολαμβάνω την παρέα πολλών φίλων. Στη Θεσσαλονίκη δε μένεις μόνος και δε μελαγχολείς ποτέ. Ευτυχώς!



Τι κάνεις επαγγελματικά αυτόν τον καιρό; Με τι ασχολείσαι ή ετοιμάζεσαι να ασχοληθείς; Ποια τα πλάνα σου για την περίοδο αυτή;  

Το επάγγελμα του μηχανικού είναι σε κρίση από το 2008. Δύσκολα συντηρείς πλέον ένα τεχνικό γραφείο. Κρίση, ΕΦΚΑ, φόροι κτλ. Πολύ δύσκολα προγραμματίζεις ένα έργο, που κάποτε ήταν η ατμομηχανή της οικονομίας. 

Αλήθεια πότε είδατε τελευταία φορά στο δρόμο μια μπετονιέρα; Που κάποτε δεν προλάβαιναν να έρθουν να ξεφορτώσουν στα έργα!

Πρόσφατα βέβαια από πολιτικός μηχανικός προέκυψα και πολιτικός, σκέτο. Μελετάω και παρακολουθώ σε καθημερινή βάση τα προβλήματα της πόλης, προτείνω εφαρμόσιμες λύσεις. Έχω εξάρτηση από τη.. συνέπεια και δεν αλλάζω εύκολα γνώμη. 

Εξακολουθώ να μάχομαι για τα προβλήματα που θεωρώ σημαντικά όπως το Μετρό για παράδειγμα, από το οποίο έχω δικαιωθεί 100% ,καθώς η πρόταση μου στη διαχείριση των αρχαίων της Βενιζέλου (για απόσπαση, μεταφορά και επανατοποθέτηση) έχει αποδειχθεί από την πραγματικότητα ότι ήταν η πιο συμφέρουσα. 

Δυστυχώς ο Δήμαρχος και κάποιοι λίγοι είχαν τις γνωστές εμμονές τους τις οποίες σήμερα πληρώνει η πόλη. Μετρό στο κέντρο της πόλης θα έχουμε στο άγνωστο μέλλον...

Εργάζομαι και θα συνεχίσω να εργάζομαι για την πόλη που έζησα και ζω. Και συνεχίζω την καθημερινή επαφή με τους ανθρώπους της πόλης.



Έχεις δεχθεί κάποιας μορφής ‘’μπούλινκ’’ ως πολιτικοποημένος και κομματικοποιημένος και ως περσόνα λόγω της συνολικής σου ενασχόλησης; Στον επαγγελματικό σου χώρο ή στην καθημερινότητα γενικά. Πως το αντιμετώπισες; 

Έχουν υπάρξει στο παρελθόν στιγμές έντασης, δε φτάσαμε όμως ποτέ στα άκρα. Ισως γιατί είμαι κι εγώ μετριοπαθής. Βέβαια ο κόσμος έχει και αγωνία, και απογοήτευση αλλά και θυμό. Θυμάμαι σε μια λαϊκή συνέλευση στην Τριανδρία, πριν λίγα χρόνια, είχε έρθει πολύς κόσμος για να θέσει τα -πολλά- προβλήματά του, με πολλή ένταση μάλιστα. Ομως μετά από λίγη ώρα, και όταν ήταν η σειρά Δημάρχου και Αντιδημάρχων να απαντήσουμε η αίθουσα είχε σχεδόν αδειάσει! 

Χωρίς να περιμένουν οι ερωτώντες να ακούσουν τις απαντήσεις που είχαμε να δώσουμε. Αυτό δείχνει καθαρά ότι ο μέσος πολίτης δεν περιμένει κάτι, απλά είναι απογοητευμένος. Ετσι, απλά λέει το πρόβλημά του,  και φεύγει. Αυτό θέλω να το αλλάξω. Η σχέση πολιτών – πολιτικών να γίνει μια ποιοτική σχέση εμπιστοσύνης. Ο πολίτης να έχει την ελπίδα ότι κάτι, έστω και κάτι μικρό στη γειτονιά του, πρέπει και μπορεί να αλλάξει!



Για σένα ποιο είναι το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα της Ελλάδας σήμερα; Πως κρίνεις την ελληνική κοινωνία; Βλέπεις κάποιο φως; 

Οι πολίτες είναι κουρασμένοι από την παρατεταμένη κρίση και από το γεγονός ότι τίποτα δεν αλλάζει. Οι διαχειριστές της κάθε είδους εξουσίας δεν προχωρούν σε τομές και σοβαρές μεταρρυθμίσεις παρά συντηρούν μια κατάσταση αδιέξοδη. 
500.000 λαμπερά μυαλά, ικανοί επιστήμονες κι επιχειρηματίες έχουν φύγει εκτός Ελλάδας και αξιοποιούν τις ικανότητες τους σε νέες πατρίδες. Κι η αιμορραγία αυτή δε λέει να σταματήσει! Δείξτε μου σήμερα έναν αισιόδοξο νέο, έναν ικανοποιημένο νέο.

Αυτό που διδαχθήκαμε όμως τα χρόνια της κρίσης είναι ότι πρέπει να παλέψουμε. Τίποτα δε μας χαρίζεται πλέον και η δική μας γενιά πρέπει να χτίσει και όχι να φάει, ούτε καν να συντηρήσει!

Χρειάζεται όμως και το υγιές πλαίσιο και κυρίως οι ηγέτες που θα καθοδηγήσουν στη νέα εποχή. Δυστυχώς και το περιβάλλον είναι στάσιμο και το καινούριο δε γεννιέται. Χρειάζεται σκληρή δουλειά και πολλές αλήθειες αλλά προπαντός φρέσκος αέρας για να αναπτυχθούν και καρποφορήσουν. 



Ως ενεργός πολίτης και σκεπτόμενο άτομο: Ποιο το παράπονο σου από την γενιά σου; Τι σε ενοχλεί; Που βλέπεις κάποιο κενό; 

Βλέπω ένα μεγάλο έλλειμμα. Υπάρχει μια διαρκής ανακύκλωση στελεχών και ιδεών. Και κυρίως πολλών αποτυχημένων. Ισως αυτή είναι η μόνη ανακύκλωση που …δουλεύει καλά στη χώρα. 

Είπα και προηγουμένως ότι η γενιά μου δεν πρέπει να στηριχθεί στα έτοιμα αλλά να δημιουργήσει καινούρια. Να καινοτομήσουμε. Δεν μπορεί να είμαστε η γενιά που θα κλείσει το μαγαζί, θα διαλύσει τη χώρα. Ο δικός μας αγώνας, όταν άλλες γενιές πέρασαν τεράστιες καταστροφές, είναι να νικήσουμε σ’ αυτόν τον ακήρυχτο οικονομικό πόλεμο. Η παρακμή σε ιδέες, και συμπεριφορές πρέπει να σταματήσει.

Να βγουν μπροστά οι οραματιστές και οι ιδέες, οι δημιουργοί και τα έργα. Αυτή η παρακμή πρέπει να τελειώσει. Δε θα είναι εύκολο, αλλά χωρίς αγώνα δε θα καταφέρουμε τίποτα. Η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει μια χώρα με ωραίες παραλίες, μουσεία και πεθαμένο πολιτισμό. Πρέπει να παράγει διαρκώς πολιτισμό όπως έκανε αδιάλειπτα στην ιστορία της.



Πως βιώνεις την οικονομική - πολιτική κρίση της πατρίδας μας; Έχεις ενεργή πολιτική συνείδηση; Καλύπτεσαι από το υπάρχον κομματικό σύστημα;

Σκέφτομαι πολιτικά από τότε που με θυμάμαι, όπως ίσως και ο κάθε Έλληνας. 
Βασική αιτία της ατελείωτης κρίσης που βιώνουμε είναι το ότι ανακυκλώνουμε πολιτικούς αρχηγούς και πολιτικές ιδέες, χωρίς να αλλάζουμε ούτε αυτούς αλλά ουσιαστικά χωρίς να αλλάζουμε και οι ίδιοι. Το πολιτικό σύστημα έφτασε στο σημείο μηδέν, αλλά μην ξεχνάμε ότι αποτελεί τον καθρέφτη της κοινωνίας. 

Η νέα μεταπολίτευση, που όλοι περιμένουν, δε γεννιέται. Η γέννα προφανώς θα έχει πόνο, η δημιουργία πολλές δυσκολίες. Δε γίνεται όμως αλλιώς. 

Το υπάρχον πολιτικό σύστημα προφανώς και δε με καλύπτει. Αλλά πρέπει να αγωνισθώ γνωρίζοντας καλά πώς λειτουργεί το σύστημα και να προσπαθήσω να το αλλάξω δουλεύοντας μέσα σ’ αυτό. Από τον καναπέ δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα. Ισως μόνο το κανάλι που βλέπεις στην οθόνη σου. Και αυτό σίγουρα δε θα αλλάξει τη ζωή σου στο καλύτερο!



Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί; 

Παραφράζω τη γνωστή ρήση του John Kennedy λέγοντας: «Σκέψου τι μπορείς να κάνεις εσύ για την πόλη σου και όχι η πόλη σου για σένα». Εμπεριέχει το μήνυμα της προσωπικής ευθύνης του καθενός και της καθεμιάς. Είμαστε όλοι πολιτικά όντα ακόμη και αν αυτό συμβαίνει μόνο τη μέρα που ψηφίζουμε. 

Να σκεφτόμαστε λοιπόν και να δρούμε με πολιτική κρίση, να διεκδικούμε και να αναλαμβάνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί ως σα να ήμασταν έστω και για μια ημέρα Δήμαρχοι. Πιθανότατα να είμαστε (πολύ) καλύτεροι από τον σημερινό!