του Αριέλ Λεκαδίτη *
Στις 27 Ιουνίου 2007 στο Carlton House Terrace στο Λονδίνο ένας άντρας έπεφτε από το μπαλκόνι του πέμπτου ορόφου. Ένας άντρας Αιγυπτιακής καταγωγής κοντά στην ηλικία των 60. Ήταν ο Άσραφ Μαρουάν. Το όνομα αυτό σε πολλούς τόσο στην Αγγλία αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο δεν σήμαινε κάτι. Αλλά για το Ισραήλ και την Αίγυπτο ήταν ένα σημαντικό όνομα.
Ο Άσραφ Μαρουάν γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 1944. Ήταν γιός στρατηγού, όπου εκείνη την εποχή ήταν ένα σύμβολο κοινωνικής ανωτερότητας. Ήταν πτυχιούχος χημικός και εκείνη την εποχή γνωρίζει τη γυναίκα που έμελλε να είναι η σύντροφός του μέχρι το θάνατο του, τη Μόνα. Η Μόνα ήταν η κόρη του Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ, προέδρου της Αιγύπτου. Η σχέση αυτή είχε φυσικό επακόλουθο το γάμο. Ο Μαρουάν ήξερε να διαλέγει τη <<σωστή σύντροφο>>. Παντρεύτηκε την κόρη του παντοδύναμου Νάσερ. Ο Νάσερ ήταν ίνδαλμα για τους Άραβες, ένας ζωντανός θρύλος. Το 1967 είναι μια χρονολογία, σημείο καμπής για τον Νάσερ, όπου η Αίγυπτος στον πόλεμο τον 6 ημερών χάνει τη χερσόνησο του Σινά.
Οι Αιγύπτιοι δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν το τι συνέβη και ο πόλεμος του 1967 αποτέλεσε ένα βαρύ πλήγμα γι ‘αυτούς. Πρώτο μέλημα τους λοιπόν, ήταν η ανασυγκρότηση του στρατεύματος με μοναδικό σκοπό να περάσει η χερσόνησος του Σινά και πάλι στα χέρια τους.
Ο Μαρουάν ως μέλος της οικογένειας Νάσερ ευελπιστούσε να παίξει ενεργό ρολό στα πράγματα της Αίγυπτου. Ο πρόεδρος της Αιγύπτου όμως, δεν τον εμπιστευόταν γιατί πίστευε ότι δεν αγαπούσε πραγματικά την κόρη του, αλλά την παντρεύτηκε επειδή ήταν η κόρη του θρύλου της Αιγύπτου.
Του Μαρουάν δεν του άρεσε η αντιμετώπιση που είχε από τον πεθερό του, γεγονός που μεγάλωσε το χάσμα μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να φύγει από τη χώρα μαζί με τη σύζυγο του και να εγκατασταθεί μόνιμα στην Αγγλία. Η ζωή του εκεί ήταν τόσο έντονη, με διασκεδάσεις, άσκοπη σπατάλη χρήματος, όπου τα κακά νέα φτάσανε γρήγορα στο πεθερό του, ο οποίος θεωρούσε αδιανόητο να προκαλεί έτσι ο γαμπρός του. Βέβαια ο Νάσερ είχε να ασχοληθεί με πιο σοβαρά ζητήματα εκείνη την περίοδο.
Θα πρέπει εδώ να τονίσουμε πως τόσο οι Αιγύπτιοι όσο και οι Ισραηλινοί προετοιμάζονταν για τον επόμενο πόλεμο.
Η Μοσάντ ξεκίνησε να αναζητά πληροφορίες κατά πόσο οι Αιγύπτιοι, όντως, προετοιμαζόταν για έναν νέο πόλεμο με το Ισραήλ. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να τονίσουμε, πως η Μοσάντ δεν έχει καμία σχέση με τη λογική, της CIA. H CIA υπάρχει παντού και συλλέγει πληροφορίες σε όλο την κόσμο. Η Μοσάντ αναζητεί πληροφορίες μόνο σε ότι έχει να κάνει σχέση με την ασφάλεια του Ισραήλ.
Σεπτέμβριο του 1970 ο Νάσερ πεθαίνει και πρόεδρος της Αιγύπτου αναλαμβάνει προσωρινά ο Ανουάρ Σαντάτ. Εν το μεταξύ οι υποστηριχτές του καθεστώτος του Νάσερ δεν ήταν ευχαριστημένοι με τον Σαντάτ και έτσι πραγματοποιείται ένα είδος εξέγερσης.
Ο Μαρουάν έξυπνος και φιλόδοξος όπως ήταν νιώθει ότι αυτή ήταν η ευκαιρία του και με κάποιον τρόπο βρίσκει πληροφορίες για τους συνωμότες και το δίνει στον Σαντάτ. Ο Μαρουάν με αυτόν τον τρόπο αποκτά την εμπιστοσύνη του νέου προέδρου της Αιγύπτου. Ο Σαντάτ δεν ήταν αχάριστος και έτσι ανταμείβει τον Μαρουάν διορίζοντας τον, ως γραμματέα του προεδρικού γραφείου. Ο Μαρουάν πλέον ανήκει στον στενό κύκλο του Σαντάτ και αρχίζει γι αυτόν μια νέα καριέρα. Μια καριέρα που του είχε στερήσει ο πεθερός του.
Λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Νάσερ, ο Μαρουάν τηλεφώνησε στην Ισραηλινή πρεσβεία του Λονδίνου. Στην ιστορία υπάρχει πάντοτε ο παράγοντας τύχης και οι συμπτώσεις. Την ημέρα που ο Μαρουάν τηλεφώνησε στην πρεσβεία, την ίδια μέρα, την ίδια στιγμή, βρισκόταν στην πρεσβεία ο επικεφαλής της Μοσάντ για την Ευρώπη Σμουέλ Γκόρεν.
Ο Σμουέλ μιλάει μαζί του στο τηλέφωνο. Τον αναγνωρίζει από τη φωνή, αλλά την ίδια στιγμή δεν μπορεί να πιστέψει πως ένας τέτοιος κυβερνητικός παράγοντας της Αιγύπτου καλεί απευθείας στην Ισραηλινή πρεσβεία.
Όταν κάποιος θέλει να προσφέρει υπηρεσίες στη Μοσάντ και στρατολογείτε, ελλοχεύουν τρείς κίνδυνοι. Πρώτον, να είναι διπλός κατάσκοπος, δεύτερον να είναι ψεύτης και τρίτον και πιο σημαντικό να παραδώσει το σύνδεσμο του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με έναν αποστάτη και μάλιστα υψηλόβαθμο, οπότε το ρίσκο ήταν ακόμη μεγαλύτερο.
Την επόμενη ημέρα η Μοσάντ αποφασίζει να αυτοσχεδιάσει και να κινηθεί πέραν του πρωτοκόλλου. Συναντιούνται με το Μαρουάν σε ένα ξενοδοχείο, όπου εκεί, ο Μαρουάν τους έδωσε πρακτικά από τις συζητήσεις των ανώτατων Ρώσων αξιωματούχων με τους Αιγύπτιους ομολόγους τους. Τα πρακτικά αυτά εξετάστηκαν και χαρακτηρίσθηκαν ως αξιόπιστα.
Το ερώτημα που τίθεται σε αυτό το σημείο, είναι γιατί το δεξί χέρι του Αιγύπτιου προέδρου να θέλει να κάνει μια τέτοια ενέργεια. Οι απαντήσεις είναι πολλές, εκεί όμως που θα επικεντρωθούμε είναι ότι το πιθανότερο είναι να ήθελε να εκδικηθεί τον πεθερό του, να νιώσει σημαντικός και το κυριότερο για τις οικονομικές απολαβές.
Θα πρέπει να τονίσουμε, πως ο Μαρουάν στις αρχές της δεκαετίας του 1970 είχε εισπράξει από τη Μοσάντ 1.000.000$. Τρομακτικά μεγάλο ποσό για εκείνη την εποχή.
Ο Μαρουάν συνόδευε τον Σαντάτ σε όλες του τις συναντήσεις και ήταν το αυτί και το μάτι των Ισραηλινών. Οι συναντήσεις του Μαρουάν με τους Ισραηλινούς γινόντουσαν πάντοτε στο Λονδίνο. Ο Μαρουάν έδινε τα έγγραφα έπαιρνε τα χρήματα του και έφευγε πρώτος. Μετά αποχωρούσαν από το σημείο συνάντησης οι Ισραηλινοί.
Η πιο σημαντική πληροφορία που έδωσε ο Μαρουάν στη Μοσάντ, ήταν η διάταξη μάχης του Αιγυπτιακού στρατού.
Από την άλλη πλευρά, ο Μαρουάν, κατά την άποψη των Αιγυπτίων υπηρέτησε πατριωτικά την χώρα του και πως όλα ήταν ένα καλά οργανωμένο σχέδιο των Αιγυπτίων για να παραπλανήσουν τους Ισραηλινούς. Ο Σαντάτ πίστευε πως μόνο με ένα τέτοιο τέχνασμα θα μπορούσε να παραπλανήσει τους Ισραηλινούς. Έτσι λοιπόν, ακόμα και σήμερα πολλοί πιστεύουν πως ότι έκανε ο Μαρουάν ήταν υπό την καθοδήγηση του Σαντάτ.
Οι Αιγύπτιοι ήθελαν να αιφνιδιάσουν το Ισραήλ και αποφασίζουν πως η κατάλληλη στιγμή να γίνει αυτό είναι την πιο θρησκευτική ημέρα των Εβραίων, αυτό που λέμε στα εβραϊκά, Γιόμ Α Κιπουρίμ, γνωστή στον υπόλοιπο κόσμο, Γιόμ Κιπούρ. Στις 6 Οκτωβρίου 1973, οι χερσαίες Αιγυπτιακές δυνάμεις έλαβαν την εντολή της επίθεσης. Εκατό χιλιάδες Αιγύπτιοι στρατιώτες διέσχιζαν τη διώρυγα του Σουέζ. Στην αντίπερα όχθη, υπήρχαν μόνο 452 Ισραηλινοί στρατιώτες να τους αντιμετωπίσουν.
Στο Τελ Αβίβ, την ώρα της επίθεση, η Μεγάλη Συναγωγή, ήταν γεμάτη κόσμο. Εδω θα πρέπει να τονίσουμε πως την ημέρα του Γιόμ Κιπούρ, δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα στους δρόμους, υπάρχει μια κατάσταση όπου ακόμα και ο πιο κοσμικός Εβραίος πηγαίνει στις συναγωγές χωρίς αυτοκίνητο. Όλοι οι Εβραίοι νηστεύουν εκείνη την ημέρα και γενικά είναι μια μέρα που δεν λειτουργεί τίποτα.
Η πλειοψηφία των Ισραηλινών, πίστευε πως ο Ισραηλινός στρατός είναι ανίκητος και πως ο Αιγυπτιακός στρατός είναι δεύτερης κατηγορίας. Η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη και κρίσιμη. Αυτό φαίνεται άλλωστε και από το γεγονός, ότι Μοσέ Νταγιάν, έκανε δημόσια ανακοίνωση στην τηλεόραση όπου εξηγούσε την κρισιμότητα της κατάστασης στον Ισραηλινό λαό.
Για να δούμε όμως, οι Αιγύπτιοι μέσω του Άσραφ Μαρουάν, αιφνιδίασαν το Ισραήλ;
Στις 4 Οκτωβρίου 1973, δυο ημέρες πριν τον πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ, ο Μαρουάν τηλεφωνεί στην Ισραηλινή πρεσβεία στο Λονδίνο και λέει τη λέξη <<Χημικά>>.Τους ζητάει να συναντηθεί με τον Ζβίκα Ζαμίρ, τον διευθυντή της Μοσάντ.
Συνεχίζεται…
* Ο Αριέλ είναι Ιστορικός
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου