Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα:
Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια κλπ.
Ονομάζομαι Δέσποινα Κάντα, γεννήθηκα το Νοέμβριο του ’94 και μεγάλωσα στην Αθήνα, με καταγωγή από την Κέρκυρα. Σπούδασα Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, στο Ρέθυμνο. Τελειώνω το μεταπτυχιακό μου στο Πανεπιστήμιο Πειραιά πάνω στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και Ολικής Ποιότητας με Διεθνή Προσανατολισμό και έχω ήδη ξεκινήσει το δεύτερο μεταπτυχιακό μου πάνω στη Ευρωπαϊκή Διακυβέρνηση, στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Δημοσίου Δικαίου (EPLO). Το δεύτερο μεταπτυχιακό μου, είναι αποτέλεσμα υποτροφίας, με την οποία με τίμησε ο Ελληνικός Οργανισμός Πολιτικών Επιστημόνων. Ολοκλήρωσα επίσης και το πρόγραμμα του ALBA για το επαγγελματικό δίπλωμα πάνω στο Digital Marketing. Οι παραπάνω επιλογές μου παρέχουν σημαντικές γνώσεις ώστε να ολοκληρώσω τη διπλωματική μου εργασία για το Πανεπιστήμιο Πειραιά, η οποία αφορά το στρατηγικό management για πολιτικά κόμματα.
Προτιμώ να περνάω τον ελεύθερο χρόνο μου με τους στενούς φίλους μου, την οικογένειά μου, τους τρεις σκύλους μου, διαβάζοντας βιβλία που βασίζονται σε ιστορικά γεγονότα, παρακολουθώντας θεατρικές παραστάσεις και πηγαίνοντας γυμναστήριο. Προσπαθώ να ταξιδεύω στο εξωτερικό, όσο πιο συχνά γίνεται.
Τι κάνεις επαγγελματικά αυτόν τον καιρό;
Με τι ασχολείσαι ή ετοιμάζεσαι να ασχοληθείς;
Ποια τα πλάνα σου για την περίοδο αυτή;
Επαγγελματικά αυτήν την περίοδο είμαι στην εκτελεστική διεύθυνση του Ελληνικού Οργανισμού Πολιτικών Επιστημόνων και εξωτερικός συνεργάτης σε γραφεία συναφούς αντικειμένου. Στα πολύ άμεσα σχέδια μου είναι η ολοκλήρωση της διπλωματικής μου και στη συνέχεια το διδακτορικό. Νομίζω πως για να σου πω ότι κάνω «μια και μοναδική» δουλειά θα πρέπει να παρουσιαστεί εκείνη η απασχόληση που θα με κάνει να αφήσω πίσω ένα μεγάλο μέρος των τωρινών επαγγελματικών δραστηριοτήτων μου. Αυτό που θέλω είναι μια εργασία που θα άπτεται του αντικειμένου των σπουδών μου ως πολιτικός επιστήμονας και θα ανταποκρίνεται στην ανάγκη της συνεχούς εξέλιξης και βελτίωσης, που είναι άλλωστε και βασική αρχή της λειτουργίας των επιχειρήσεων.
Ως δραστήριο, μορφωμένο και δυναμικό άτομο -και μάλιστα νέο- βιώνεις μπούλινκ στον επαγγελματικό σου χώρο από άτομα “φτασμένα’’; Είναι οι 50-60άρηδες έτοιμοι να μας δεχθούν;
Δεν θα έλεγα ότι έχω βιώσει μπούλινγκ. Είναι απλά επιφυλακτικοί και δεν τους αδικώ. Ωστόσο το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε ως νέοι στην αγορά εργασίας είναι να κάνουμε «προσγειωμένες» στην πραγματικότητα προτάσεις και έχει μεγάλη σημασία ο τρόπος με τον οποίο θα τις παρουσιάσουμε. Σκοπός -στο τέλος της ημέρας- είναι να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, συνεπώς ακόμα και αν δεν υιοθετηθεί εξ ολοκλήρου η δομή μιας ιδέας, οι αλλαγές στα σημεία που θα κάνει ένας άνθρωπος με την ανάλογη εμπειρία, ίσως αποτρέψουν σφάλματα που εμείς οι νεώτεροι δεν έχουμε σκεφτεί. Ο καλύτερος δάσκαλος ούτως ή άλλως είναι το “on the job training”, σωστά; Οι καιροί είναι τέτοιοι που οι μεν μαθαίνουν από τους δε και το αντίστροφο.
Είσαι ευαίσθητο και κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά, πολιτικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια κλπ;
Ναι και το οφείλω στη μητέρα μου. Ήταν εκείνη που με παρότρυνε να ξεκινήσω εθελοντισμό το 2014, στην Emfasis Foundation, ως εθελόντρια social street worker. Η Emfasis Foundation είναι μια Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρία που έχει ως σκοπό να δώσει αποτελεσματικές λύσεις στις ανάγκες των ευπαθών ομάδων και των κοινωνικά αποκλεισμένων συνανθρώπων μας που ζουν σε συνθήκες αστεγίας. Έχοντας γνωρίσει από τα πρώτα στάδια της σύστασής της την Emfasis, νομίζω ότι είναι πραγματικό “σχολείο” για όσους ακολουθήσουν τις δράσεις της και αποκτήσουν τριβή με κοινωνικά ζητήματα που απαιτούν πολιτική διαχείρισης και όχι πολιτική ακινησίας.
Επανέρχομαι στα τετράποδα μέλη της οικογένειας, καθώς τα δύο από τα τρία ήταν αδέσποτα που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια διακοπών, στην Κρήτη και στην Πιερία. Ωστόσο, πιο “ενεργές” σε αυτό το κομμάτι είναι οι παρέες μου από το πάρκο της βόλτας των σκύλων μου, όπου ξέρουν και οι ίδιοι πως είναι μεγάλη μου χαρά να βοηθάω όπως μπορώ. Στην Ελλάδα, γίνεται μια αξιοθαύμαστη προσπάθεια από εθελοντές για τον έλεγχο και την ευζωία των αδέσποτων ζώων και δυστυχώς δεν έχει υπάρξει κάποια πολιτική μέχρι τώρα που να έχει ανακουφίσει τα αδέσποτα ζωάκια και όσους δίνουν χρόνο, χρήμα και κόπο για να προσφέρουν και να δώσουν λύση σε ένα πρόβλημα που -ας μη ξεχνάμε- έχει δημιουργηθεί από τον άνθρωπο και όχι από τα ίδια τα αδέσποτα.
Περιβαλλοντικά, θεωρώ πως κάνω τα στοιχειώδη που όλοι (θα έπρεπε να) κάνουν. Ανακύκλωση, καμία χρήση πλαστικού και ποτέ σκουπίδια. Είναι μικρές καθημερινές συνήθειες με μεγάλη σημασία.
Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας (20-40);
Τι σε ενοχλεί;
Βλέπεις σημάδια βελτίωσης;
Που εντοπίζεις το πρόβλημα, τι προτείνεις;
Θα έλεγα στην έλλειψη σφαιρικής γνώσης. Δυστυχώς, ίσως λόγω του νεαρού της ηλικίας, πολλοί τείνουν να ενημερώνονται/διαβάζουν κάπως μονόπλευρα. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι πρέπει να ξέρεις τι λες. Άλλωστε η λέξη “επιστήμη” προέρχεται από το ρήμα “ επίσταμαι ” που σημαίνει “γνωρίζω πολύ καλά”. Τυχαίνει συχνά να συζητάω με άτομα που έχουμε κοινές απόψεις σε κάποια θέματα. Εκτιμώ εξίσου και τους διαλόγους που έχω με ανθρώπους που έχουν διαφορετικές απόψεις, όχι όμως όταν απουσιάζει ο σεβασμός. Σε αντίθεση με όσους πιστεύουν ότι ο σεβασμός κερδίζεται, νομίζω ότι ο σεβασμός πρέπει να είναι δεδομένος ενώ η εκτίμηση είναι αυτή που κερδίζεται. Είναι λάθος να νομίζει κανείς ότι μιλώντας με θράσος ή σε υψηλούς τόνους θα επιβληθεί και θα εμπνεύσει σεβασμό.
Ένα ακόμα σημείο προς βελτίωση της γενιάς μας είναι η στείρα υιοθέτηση απόψεων. Είναι επίσης λάθος, σύμφωνα με τα λόγια του Schopenhauer, να “Μιλούν μόνο όσοι είναι παντελώς ανίκανοι να σχηματίσουν οι ίδιοι οποιαδήποτε γνώμη ή κρίση, αφού παπαγαλίζουν απλώς τις απόψεις άλλων. Ωστόσο, υπερασπίζονται τις συγκεκριμένες απόψεις με υπερβάλλοντα ζήλο και μισαλλοδοξία, καθώς αυτό που απεχθάνονται στους ανθρώπους που σκέφτονται με διαφορετικό τρόπο από τον δικό τους, δεν είναι τόσο οι διαφορετικές τους κρίσεις, όσο η τόλμη να θέλουν να σχηματίσουν δική τους άποψη. Εν ολίγοις ελάχιστοι είναι ικανοί να σκεφτούν, όλοι όμως θέλουν να έχουν άποψη. Συνεπώς, δεν απομένει παρά να ενστερνιστούν έτοιμες απόψεις άλλων, αντί να σχηματίσουν δικές τους." Και τα δύο σημεία “γιατρεύονται” με το διάβασμα και την τριβή.
Πως βιώνεις την οικονομική και πολιτική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 10 χρόνια; Εργασιακά, μα και σαν άτομο στην καθημερινότητα.
Έχω επιλέξει συνειδητά να κάνω τις βασικές σπουδές μου σε ελληνικά πανεπιστήμια και να μείνω στην Ελλάδα. Δεν θα ήθελα να σταθώ τόσο πολύ στον οικονομικό/πολιτικό παράγοντα της κρίσης, όσο στην κρίση των ηθικών αξιών. Πιστεύω πως και είμαστε οι επιλογές μας και η ζωή μας είναι στα χέρια μας. Αν παρακολουθήσει κανείς μελέτες για την εκλογική συμπεριφορά κατά την περίοδο της κρίσης, προτάσεις από ειδικούς για την αντιμετώπιση της λαϊκιστικής απήχησης και τις προσπάθειες ενημέρωσης των πολιτών για τη διαχείριση των οικονομικών τους ως “νοικοκυριό” ή επιχείρηση, θα καταλάβει πως από την ελληνική κοινωνία λείπει η αντίληψη πως ό,τι έχουμε είμαστε εμείς. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι θα αλλάξω τον κόσμο, ξέρω όμως ότι όσο περνάει από το χέρι μου θα κάνω ότι μπορώ και υπό την ιδιότητα του επιστήμονα, του πολίτη και του ανθρώπου.
Άλλοι έχουν βιώσει τη κρίση σε μικρότερο βαθμό και άλλοι σε μεγαλύτερο. Τα πιο ευαίσθητα κοινωνικά στρώματα πιέστηκαν περισσότερο. Υπήρξαν νομοθετικές πρωτοβουλίες για τον περιορισμό των επιπτώσεων της κρίσης (Ν. 3869/2010, ρυθμίσεις οφειλών κλπ). Φυσικά, καλύτερο είναι να εστιάζουμε στην πρόληψη, τη σωστή διαχείριση και τη συνεχή εκπαίδευση, αφού μεγάλο μέρος του πληθυσμού βάσει ερευνών δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του σύγχρονου εργασιακού χώρου.
Μια θετική-ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο;
Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο;
Η φράση που σε παρακινεί, αν θες.
Κάτι φωτεινό.
Αγαπημένη μου φράση είναι το “Hard work beats talent, when talent doesn’t work hard” του Tim Notke. Ελπίζω ότι θα φτάσω εκεί που θέλω, αλλά ακόμα και να μην φτάσω ακριβώς εκεί, θέλω να ξέρω ότι έχω κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου