"Τα περί ασύλου..."

Της Πολύζου (Ρενάτας) Μαρίας-Ειρήνης

(Φοιτήτρια στο Πολιτικό Νομικής Ε.Κ.Π.Α.)

Ορμώμενη από τις εξελίξεις των προηγούμενων ημερών και τις διαδηλώσεις δεκάδων φοιτητών στους δρόμους της Αθήνας, διαμαρτυρόμενοι για ένα φλέγον ζήτημα όπως αυτό του Πανεπιστημιακού ασύλου, είναι αρκετά τα ερωτήματα που αναδύονται και προέχουν σε κάθε πολιτική και μη συζήτηση.

Αναλύοντας  την λέξη "άσυλο" στα συνθετικά της προκύπτει το ρήμα "συλάω-ω" με την σημασία του "λεηλατώ ".  Το στερητικό "α" μετατρέπει αυτομάτως την λέξη σε κάτι "ιερό" και "απαραβίαστο". Εντούτοις το Πανεπιστημιακό άσυλο ορίζεται ως ο χώρος μέσα στον οποίο πραγματοποιείται η επιστημονική έρευνα και η διδασκαλία ενώ η ελεύθερη διακίνηση ιδεών  και η έλλειψη κοινωνικών φραγμών στην εκπαίδευση αποτελεί  προμετωπίδα σε κάθε Πανεπιστημιακό Χώρο.

Αν ανατρέξει κάποιος στο παρελθόν, μπορεί να διαπιστώσει ότι το Πανεπιστημιακό άσυλο κατοχυρώθηκε νομοθετικά, οκτώ  χρόνια μετά την "πτώση" της δικτατορίας των συνταγματαρχών και την άνοδο του Πανελλήνιου  Σοσιαλιστικού κινήματος με εφαρμογή του σε όλους ανεξαιρέτως  τους χώρους του Πανεπιστημίου. Σαν αποτέλεσμα θεμελιώθηκαν και διασφαλίστηκαν η ακαδημαϊκή ελευθερία , η ελεύθερη επιστημονική αναζήτηση , ενώ η απεριόριστη διακίνηση ιδεών βρήκε "καταφύγιο" στον χώρο των Πανεπιστημίων.

Αρκετά όμως χρόνια  μετά την έκδοση του νόμου περί "Πανεπιστημιακού ασύλου", η κατάσταση εντός των Πανεπιστημίων πήρε άλλες διαστάσεις. Πλήθος ατόμων που δεν "υπάγονται" απόλυτα στη φοιτητική κοινότητα προέβησαν σε  αξιόποινες ενέργειες εις βάρος φοιτητών και  καθηγητών και σε σοβαρές υλικές ζημιές εις βάρος των Πανεπιστημιακών χώρων. Επιπλέον παρατηρήθηκαν τα απαράδεκτα φαινόμενα της χρήσης και διακίνησης ναρκωτικών και άλλων τοξικών ουσιών και η κυκλοφορία  όπλων και εκρηκτικών υλών, που θέτουν φυσικά σε ύψιστο  κίνδυνο τα  πρόσωπα που φοιτούν.

Θα αναρωτιόταν κανείς: "Αντίδραση  σε αυτή την  αποτρόπαιη κατάσταση   δεν υπάρχει;" Και όμως... ένα ποσοστό των φοιτητών που τυχαίνει να είναι μάρτυρες των παραπάνω περιστατικών δεν κάνουν κάτι άλλο παρά να σκύβουν  το κεφάλι και να περνούν βιαστικά .Άραγε "Φοβούνται;", "Διστάζουν;" "Αδιαφορούν  ή  συνειδητά παρέχουν κάλυψη;".Από όποιο όμως λόγο και να πηγάζει η απραγία  συμβάλλει στην έξαρση και στην επιδείνωση των ακραίων αυτών φαινομένων.

Ως εκ τούτου πάνω σε αυτά τα τεκταινόμενα "πάτησε" η τωρινή Κυβέρνηση και ξεκίνησε "έναν μαραθώνιο" με συζητήσεις, εκδηλώσεις και εκστρατείες για την κατάργηση του Πανεπιστημιακού ασύλου θεωρώντας ότι δεν κινδυνεύει η κατοχύρωση των ατομικών ελευθεριών και δεν διακυβεύεται η Δημοκρατία. 

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η  βία και η παραβίαση των νόμων δεν έχει θέση στα Πανεπιστήμια. Η ελεύθερη διακίνηση ιδεών και οι ατομικές  ελευθερίες είναι διασφαλισμένες  και δεν τίθενται σε κανένα κίνδυνο.

Πρέπει να ληφθούν δραστικά μέτρα και  η Πανεπιστημιακή Κοινότητα  να επιστρέψει στην κανονικότητά της, οι φοιτητικές παρατάξεις να αρχίσουν να  δρουν με σκοπό την προστασία των φοιτητικών συμφερόντων και όχι τον προσηλυτισμό και  να προσπαθήσουν σε γόνιμη συνεργασία με τους  καθηγητές  και τις αρχές να καταπολεμήσουν τα παρακμιακά και εγκληματικά φαινόμενα. 

Είναι μονόδρομος η επαναφορά της νομιμότητας τους με σκοπό τόσο  οι φοιτητές όσο  και οι ακαδημαϊκοί να αισθανθούν ασφαλείς και να συνεχίζουν ν 'αγωνίζονται για την διατήρηση του σεβασμού της ακαδημαϊκής και επιστημονικής  ελευθερίας.