Της νεαράς κυρίας Σοφίας-Ζωής Παράσχου
Η Σοφία είναι Φοιτήτρια της Νομικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α.
και Αρθρογράφος-Publisher www.sophiasvivavoce.com
Τρέχεις... Τρέχεις πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά, ψάχνεσαι, τρελαίνεσαι, αγχώνεσαι, σκέφτεσαι, προβληματίζεσαι, πονάς που δεν καταλήγεις κάπου, πέφτεις, σηκώνεσαι, ξαναπέφτεις και ξανασηκώνεσαι και συνεχίζεις, συνεχίζεις, συνεχίζεις.
12 διαφορετικά ρήματα, όλα, όμως, το ίδιο ενδεικτικά της σύγχρονης νεανικής -και όχι μόνο, μη γελιόμαστε- καθημερινότητας. 12 ρήματα που σε κρατούν μακρυά από μια ισορροπημένη ψυχική υγεία, που σε διατηρούν σε εγρήγορση, ενεργειακά ποτά που δε σε αφήνουν νακοιμηθείς το βράδυ λόγω της υπερέντασης.
Στα 21 μου σχεδόν χρόνια, δεν έχω γνωρίσει ούτε ένα άτομο που να μην πιέζει τον εαυτό του στα άκρα. Δεν έχω γνωρίσει ούτε ένα συμμαθητή, συμφοιτητή που να μην απαιτεί και να "πρεσάρει" ίδιο του τον εαυτό τόσο επίμονα και έντονα, που, τα σίδερα της μηχανής του να τρίζουν, έτοιμα να σπάσουν. Τα μάτια μας το μαρτυρούν, μαρτυρούν την κακομεταχείριση που ονομάζουμε φιλοδοξίες και μελλοντικά άγχη.
Εσύ.
Τι θα κάνεις στο μέλλον; Τι θα σπουδάσεις; Αν σπουδάζεις, πως θα γεμίσεις τις κουκίδες του βιογραφικού σου; Σπούδασες και τώρα δουλεύεις, ήρθε η ώρα για το boost και την ανέλιξη. Βιάσου, σε κυνηγούν. Θες να ξεχωρίσεις, θέλεις να είσαι ο καλύτερος απ'όλους, έτσι δεν είναι; Πες το, μαρτύρησε το, δεν είναι κακό. Θέλεις να τρέχεις πάνω κάτω, να αφαιρείς τον αφιερωμένο στον εαυτό σου χρόνο και να τον δαπανάς σε πρακτικές, σε σεμινάρια, σε συνέδρια. Θέλεις να γίνεις ο καλύτερος, θέλεις, με την πολυπραγμωσύνη και τον επαγγελματισμό, με τον οποίο αυτοπιέζεσαι, να σε θαυμάσεις. Θέλεις να είσαι στην κορυφή, με κάθε κόστος, ακόμα και αν πονέσεις και αν πιεστείς ενώ δεν υπάρχει λόγος, ακόμα κι αν χάσεις την αθωότητα και τη γλύκα των παιδικών-φοιτητικών σου χρόνων, τη γλύκα του δώρου που λέγεται ζωή από το άγχος. Με κάθε κόστος, το ξέρεις! Παραδέξου το.
Με κάθε κόστος... Επανάλαβε τη φράση αυτή άλλη μια... Την ακούς καθαρά; Ακούς τη θυσία που πρόκειται να κάνεις καθαρά; Τη σφαίρα που πρόκειται να ρίξεις στη ψυχή σου τη βλέπεις; Είναι μυτερή, δε θα επιβιώσεις. Κι αν επιβιώσεις τώρα, λειψός, δε θα επιβιώσεις μετά. Θα μπουχτίσεις, θα ανισορροπήσεις. Θα δουλεύεις νυχθημερόν, θα παλεύεις με τα πολύ περισσότερα άγχη σου και η γενικότερη καλλιέργεια σου θα έχει μείνει σε εμβρυακό στάδιο. Η ανακάλυψη του ποιός είσαι δε θα έχει επέλθει, ενώ τα γρανάζια της ρομποτοποίησης σου θα έχουν αρχίσει να σκουριάζουν. Δε θα έχεις διασκεδάσει ποτέ όσο χρειάζεται, το είχες άλλωστε στα απαγορευμένα... πόσο σου λείπει τώρα. Στη ζυγαριά φιλοδοξίες-προσωπική ισορροπία, το αντίβαρο της εργασίας και της ανέλιξης θα δηλώσει "απών". Θα γυρνάς στο σπίτι κουρασμένος, αναζητώντας κάτι... κάτι να σε φωτίσει, να σε κάνει να ξεχαστείς, να σε βγάλει από τα παπούτσια του "εργαζόμενος" και να σε βάλει σε αυτά του "άνθρωπος". Ένα χόμπι, ένα άθλημα, ένας αγαπημένςο συγγραφέας, μια ταινία, το μπαράκι της γειτονιάς με τα φιλαράκια και τις μπύρες μέχρι πρωί, το να αναπολείς και να διηγείσαι τρελές ιστορίες...
Και δε θα το βρίσκεις. Και ξέρεις γιατί;
Γιατί ποτέ δεν το ανακάλυψες.
Σε μια πολύ πρόσφατη συζήτηση με έναν φτασμένο εργαζόμενο του αύριο, άκουσα μια φράση η οποία μου εκτίναξε κάθε ίχνος της στάσης ζωής μου.
Μου είπε: κάποια στιγμή, θα ψάξεις να δεις τι έγινες σαν άνθρωπος, ποιό είναι το μέσα σου. Θα το ψάξεις γιατί θα το χρειαστείς για να ισορροπήσεις στη βιαιότητα του σύγχρονου αγχώδους τρόπου ζωής. Και όταν δε θα το βρεις, τότε είναι που το πρώτο τούβλο σου θα πέσει στο δρόμο και τα θεμέλια σου θα φανούν ότι είναι σαθρά. Και με σαθρά θεμέλια, καμία επιτυχία δεν είναι ποτέ αληθινή και σταθερή.
Απαντώντας, λοιπόν, στο σημερινό άγχος της πολυπραγμωσύνης, της βουλιμικής ενασχόλησης με το επάγγελμα, της σαθρής κατανομής του χρόνου και της ελλιπέστατης φροντίδας για το μέσα μας και, ζητώντας συγγνώμη από εμένα που είχα τόσο λανθασμένη άποψη για την έννοια φιλοδοξία και ανέλιξη οδηγούμενη στην αυτοθυσία, απαντώ:
Ο μόνος τρόπος για να μπορέσει κανείς να ανελιχθεί και να ανταπεξέλθει στο σήμερα, είναι να οχυρώσει και να γνωρίσει το μέσα του. Να καλλιεργήσει τα "θέλω" του, τα χόμπι του, να κοινωνικοποιηθεί και να περάσει καλά, τόσο καλά στα νεανικά του χρόνια, που τα αποθέματα του θα του καλύψουν τα βέβαια κενά που θα εμφανιστούν στο μέλλον. Τα θεμέλια να θέσει, τα θεμέλια για την ισορροπία του αύριο.
Γιατί η βιασύνη του να μεγαλώσει κανείς, η υπερβολή και η καταπίεση από εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες μπορεί να οδηγούν σε μια εκδοχή της επιτυχίας και της ευτυχίας...
Αλλά σε εκείνη που αναπτύσσεται γρήγορα και διαρκεί ελάχιστα.
Food for thought - mainstream
ΠΗΓΗ: sophiasvivavoce.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου