Done is better than perfect!

Η συνέντευξη δόθηκε στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά 

Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητή/έ: Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, κλπ. 

Καταγωγή από το Κιλκίς, διαμονή στο Λονδίνο τα τελευταία 3,5 χρόνια (πολιτισμικό σοκ σε 3,2,1..). Είμαι μουσικός,τραγουδίστρια/τραγουδοποιός, δασκάλα μουσικής και απόφοιτη του τμήματος Ειδικής Αγωγής στο ΠΑΜΑΚ. Έχω λάβει μαθήματα κλασσικού,ποπ και τζαζ τραγουδιού, πιάνο, σύνθεσης και μουσικής παραγωγής στην Ελλάδα και το Λονδίνο. Χόμπι μου είναι το επάγγελμά μου. Πού με βρίσκεις πού με χάνεις, είτε θα τραγουδάω είτε θα παίζω πιάνο και θα γράφω τραγούδια. Μιλάμε για ψυχοπάθεια. Πέρα από αυτά μου αρέσει πολύ ο χορός και το τρέξιμο. 

Τι κάνεις επαγγελματικά αυτόν τον καιρό; Με τι ασχολείσαι ή ετοιμάζεσαι να ασχοληθείς; Ποια τα πλάνα σου για την περίοδο αυτή; 

Αυτό το διάστημα παίζω μουσική με το ντουο μου (φωνή και κιθάρα) σε μαγαζιά και μουσικές σκηνές στο Λονδίνο. Παράλληλα ηχογραφώ σε στούντιο τα δικά μου τραγούδια με στόχο να κυκλοφορήσω κάποια από αυτά μέσα στον επόμενο χρόνο. Ακόμα, μόλις ξεκίνησα κανάλι στο Υoutube ,το οποίο χρησιμοποιώ ως πλατφόρμα ανάρτησης τραγουδιών/covers που μου αρέσουν πολύ αλλά και της δικής μου μουσικής στο μέλλον. Επιμελούμαι προσωπικά την μουσική παραγωγή των τραγουδιών που ανεβάζω και φυσικά ενθαρρύνω τους -όποιους- ακροατές να κάνουν εγγραφή στο κανάλι μου κυρίως γιατί το κάθε βίντεο απαιτεί κόπο,χρόνο και ενέργεια και η ανατροφοδότηση με βοηθά να βελτιώνομαι (και να ικανοποιώ την ναρκισσιστική μου πλευρά εννοείται..!)

Είναι οι 50plus έτοιμοι να μας δεχθούν; Επαγγελματικά - Κοινωνικά.

Θεωρώ πως όσο τους δεχόμαστε εμείς τόσο μας δέχονται και αυτοί και το αντίστροφο. Μεγάλο ποσοστό αυτών είναι άνθρωποι με έντονα βιώματα, μεγάλη εμπειρία και τεχνογνωσία που επιθυμούν να την μεταδώσουν στην νέα γενιά. Για να επιτευχθεί αυτό όμως θα πρέπει να οικειοποιηθούν την ‘’γλώσσα’’ και τρόπο σκέψης και έκφρασης των νέων ατόμων για να υπάρξει επικοινωνία.Και φυσικά αμοιβαίος σεβασμός.

Είσαι ευαίσθητο και κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά, πολιτικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια, κλπ; 

Πιστεύω ότι από μικρό παιδί ήμουν αρκετά ευαισθητοποιημένη απέναντι σε κοινωνικά ζητήματα κυρίως γιατί έχω έντονα την αίσθηση του δικαίου. Για αυτό και το πρώτο μου πτυχείο είναι στην Ειδική Αγωγή. Γιατί πάντα έβλεπα όλους τους ανθρώπους ίσους απέναντι σε ευκαιρίες άσχετα από τις ιδιαιτερότητές τους. Αλλά συγκεκριμένα από τότε που ανέλαβα ολοκληρωτικά την ευθύνη της ζωής μου - επαγγελματικά, κοινωνικά, συναισθηματικά- ευαισθητοποιήθηκα και ως προς άλλα ζητήματα πιο πρακτικά και ουσίας.Προσπαθώ καθημερινά οι επιλογές μου σε όλα τα επίπεδα να οφελούν τις ανάγκες μου χωρίς να καταπιέζουν τις ανάγκες των άλλων. Θέλω να ακούω τους ανθρώπους όταν μιλάνε και να ασκώ επικοδομητική κριτκή αν μου ζητηθεί. (Να και ένα καλό του να είσαι Καρκίνος στο ζώδιο-κατα τ’άλλα ένα δράμα).

Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας; Τι σε ενοχλεί; Βλέπεις σημάδια βελτίωσης; Που εντοπίζεις το πρόβλημα, τι προτείνεις; 

Παράπονο δεν έχω από καμιά γενιά. Θεωρώ πως ο καθένας πράττει επηρεασμένος από τα παιδικά του χρόνια και το κοινωνικό του περιβάλλον. Έχω την αίσθηση ότι η γενιά μας ‘’υποφέρει’’ από τάσεις αναβολής και έχει μια ανάγκη στιγμιαίας λήψης αποδοχής και επιβεβαίωσης από εξωτερικούς φορείς (social media και τα γνωστά) ενώ μπορεί να την λάβει πλουσιοπάροχα από τον ίδιο του τον εαυτό και από αυτούς που έχει επιλέξει να’χει δίπλα του.Επίσης, δεν έχουμε μάθει να ακούμε τις πραγματικές μας επιθυμίες και για αυτό δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας και τα ταλέντα μας μένουν αναξιοποίητα. Είναι ζωτικής σημασίας να εκφραζόμαστε μέσα από την δουλειά μας , χωρίς φόβο. Όταν δίνεις ενέργεια προς τις σωστές κατευθύνσεις,την παίρνεις πίσω. Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν βλέπω νέους, ενεργούς και στοχοπροσηλομένους, που εμπνέονται και εμπνέουν καθημερινά.

Πως βιώνεις την οικονομική και πολιτική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 11 χρόνια; Εργασιακά, μα και σαν άτομο στην καθημερινότητα. 

Όταν ζούσα στην Ελλάδα,οικονομικά, την κρίση την βίωνα στο όριο. Δεν στερήθηκα τίποτα αλλά ούτε μεγάλωσα στην πολυτέλεια. Μία σταθερή μέση κατάσταση. Όσο σπούδαζα θυμάμαι ότι όποτε έψαχνα δουλειά συμπληρωματικά, πάντα κάτι έβρισκα ως φοιτήτρια. Ωστόσο, δεν έχω προσωπικό βίωμα επαγγελματικής κρίσης γιατί έφυγα απ’την χώρα με το που ολοκλήρωσα τις σπουδές.Στην καθημερινότητα μου όμως -κοινωνικοπολιτικά- την βίωνα πολύ έντονα καθώς το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων έχει εξουθενωθεί απτήν κρίση και κουβαλάει πολύ θυμό και άγχος που πια δεν ξέρει προς ποια κατεύθυνση να το διοχετεύεσει και το βγάζει ο ένας πάνω στον άλλον. Όσο και αν κατανοώ την ψυχοσωματική κούραση των ανθρώπων, αυτή η θυματοποίηση και ηττοπάθεια μας αποσυντονίζει και δυστυχώς δεν αλλάζει τα δεδομένα.

Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες. Κάτι φωτεινό.

Να παραμένουμε στοχοπροσηλομένοι και να κυνηγάμε  τα όνειρα μας με όλη μας την ψυχή. Να κατευθύνουμε την ενέργειά μας σε ότι μπορεί να μας βελτιώσει και όχι να μας αδειάσει. Προσωπικό moto δεν έχω (πάντα ξεκινάω να το γράφω και κάπου στη μέση το μπερδεύω ) αλλά μου αρέσει πολύ το ‘’Done is better than perfect’’. Ένα μήνυμα για όσους αναβάλλουμε λόγω τελειομανείας ή φόβου απόρριψης. Σε ευχαριστώ πολύ Θωμά. Ευχαριστήθηκα πολύ τις ερωτήσεις σου. Να είσαι καλά και συνέχισε να δημιουργείς!