Κλέφτης του παρόντος

Υπογράφει η: 
Βασιλική Γεραλή
Φοιτήτρια Καλών Τεχνών Παν. Ιωαννίνων 



Είναι από εκείνες τις νύχτες που δεν μπορείς να κλείσεις μάτι. Όλα πάνε καλά, αλλά ταυτόχρονα δεν είναι τίποτα στη θέση του. Η υπόσταση σου έχει παραδοθεί σε διάσπαρτες, ατέλειωτες σκέψεις του ‘έπρεπε να’ και ‘αν’ καθηλώνοντας σε απλά ως παρατηρητή του εαυτού σου. Σαν ένα ραδιόφωνο που αλλάζει μόνο του σταθμούς και τα χέρια σου είναι δεμένα. 

Έχεις κουραστεί να βιώνεις ένα μόνιμο καθημερινό άγχος, το οποίο στέκεται εμπόδιο στην ελευθερία σου. Όποιος κι αν είσαι, ό,τι επιλογές κι αν έχεις κάνει, που σε έχουν πλάσει ως χαρακτήρα, κάποιες φορές είναι δύσκολο να αναλαμβάνεις την ευθύνη του εαυτού σου. Αυτές δεν είναι ούτως ή άλλως οι φωνές που βίαια εισβάλλουν κάθε βράδυ στο μυαλό μας? Οι επιλογές μας. Γιατί ξέρουμε βαθιά μέσα μας , ότι σε αυτό δεν έχουμε κάποιον άλλον να μας πει τι πρέπει να διαλέξουμε. Μόνο εμείς γνωρίζουμε αληθινά για το αν κάπου πράξαμε σωστά ή όχι. 

Καμία επιλογή ωστόσο δεν είναι λάθος ή σωστή. Απλά είναι διαφορετικοί δρόμοι, που αν θέλεις, απ τον καθένα μπορείς κάτι να μάθεις. Κι αν πρόκειται να ξεφυλλίσουμε το βιβλίο που εμείς οι ίδιοι γράφουμε, γιατί πρέπει να μας κρίνουμε γι αυτό και να μας ενοχοποιούμε? Προσπαθούμε να βρούμε την ευτυχία μας κάπου ανάμεσα σε παλιές σκονισμένες σελίδες, να σκάψουμε, να ξεψαχνίσουμε κάθε πρόταση που δεν μας φαίνεται πια σωστή, μήπως μπορέσουμε και της αλλάξουμε θέση. Όμως, όσες φορές και να διαβάσεις τα ίδια πράγματα, μην ξεχνάς ότι τότε έπραττες σύμφωνα με αυτό που θεωρούσες καλό για σένα εκείνη τη δεδομένη στιγμή.

Ωστόσο σε αυτό το παιχνίδι χάνεσαι, είναι ο μεγαλύτερος κλέφτης του παρόντος. Τι και αν αποδεχτείς όλα όσα έγιναν, πάρεις την ευθύνη,  κλείσεις τα μάτια και αφεθείς στο σήμερα, στη ροη της ζωής? Γιατί η πραγματική ανησυχία δεν έρχεται τόσο απ τα λάθη που θεωρείς ότι έχεις κάνει ,όσο απ το όταν προσπαθείς να αντισταθείς στο παρόν, το οποίο κυλά χωρίς να περιμένει κανέναν να πλεύσει μαζί του. Άσε λοιπόν στην άκρη το βιβλίο σου, κοιμήσου. Και όταν σηκωθείς, πιάσε το μολύβι και συνέχισε να γράφεις τη ζωή σου από κει που την άφησες.