Η Αναγέννηση της Δύσης με τις αξίες της Ευρώπης

ΠΗΓΗ: Η Αναγέννηση της Δύσης με τις αξίες της Ευρώπης

του κου. Γιώργου Φλωρίδη
Δικηγόρου
Πρ. Υπουργού - Πρ. Βουλευτή Κιλκίς

Με το που ξέσπασε η πανδημία και άρχισαν να διαφαίνονται οι βαριές οικονομικές συνέπειες για κάθε χώρα σε όλο τον κόσμο, αλλά και στην Ευρώπη, πολλοί έσπευσαν να κατηγορήσουν ξανά την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι «δεν αντιδρά γρήγορα», ότι «η Ευρώπη οδηγείται σε διάλυση εξ αιτίας της άρνησης των Βορείων να υποστηρίξουν τους Νότιους», ότι «μια Ευρώπη χωρίς αλληλεγγύη τι μας χρειάζεται» και άλλα συναφή.

Πρόσφατα δημοσιοποιήθηκε η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας και πολλοί νομικολογούντες έσπευσαν, πρόχειρα και αβασάνιστα, να επισημάνουν τα δεινά που η απόφαση αυτή θα επιφέρει στην Ευρωπαϊκή προοπτική.

Αν όλοι αυτοί ανήκαν στο στρατόπεδο των αντιευρωπαϊστών, οι αναλύσεις και δηλώσεις τους μικρή σημασία θα είχαν. Αυτοί ζουν και ονειρεύονται τη στιγμή που η Ευρώπη θα διαλυθεί και το ρόλο που φαντάζονται για τον εαυτό τους στο χάος που θα ακολουθήσει. Θα ήθελαν πολύ να ζήσουν το μεγαλείο των καταστροφικών προβλέψεών τους.

Όμως το πρόβλημα προκύπτει από τις προσεγγίσεις των λεγομένων «φιλοευρωπαϊστών», αρκετοί από τους οποίους έσπευσαν να συνταχθούν στην ουσία με τους αντιευρωπαϊστές, υποδηλώνοντας με κάθε τρόπο την απογοήτευσή τους γιατί «η Ευρώπη αργεί και δεν στέλνει τα ελικόπτερα με τα ευρώ».

Η εγχώρια σκέψη, φαίνεται να αγνοεί ή να μη δίνει τη σημασία που πρέπει, σε μια μεγάλης σημασίας παγκόσμια εξέλιξη που συντελείται εδώ και καιρό και η οποία χαρακτηρίζεται από την υποχώρηση-αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Δυτική ηγεμονία και από την προσπάθεια της Κίνας να καταλάβει όσο γίνεται μεγαλύτερο χώρο, στο κενό που αφήνει η Αμερικανική απόσυρση.

Η πανδημία του κορωνοϊού, δεν δημιούργησε μια καινούργια παγκόσμια κατάσταση, όσον αφορά τις γεωπολιτικές εξελίξεις, απλώς τις επιτάχυνε.

Ο τρόπος διαχείρισης της κρίσης από την Κίνα, τις ΗΠΑ και την ΕΕ, έδειξε με τον πιο καθαρό τρόπο τις αξίες και τις προτεραιότητες αυτών των συστημάτων. Η Κίνα αντιμετώπισε την πανδημία με την χρήση μεθόδων κατασταλτικών και περιοριστικών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που είναι σύμφυτες το κομμουνιστικό ανελεύθερο καθεστώς της. Οι ΗΠΑ προέταξαν την προστασία των οικονομικών συμφερόντων σε σχέση με τις ζωές των ανθρώπων και τα αποτελέσματα είναι τραγικά και στο επίπεδο της ζωής, αλλά και στο επίπεδο της οικονομίας. Στον αντίποδα, η Ευρώπη προέταξε την προστασία της ζωής των πολιτών της ως υπέρτατο αγαθό και στη συνέχεια της οικονομίας της. Η Ευρώπη έδειξε ότι οι ουμανιστικές αξίες είναι στο πυρήνα του πολιτισμού της.

Τη στιγμή που η ΕΕ, έπαιρνε δύσκολα μέτρα για τον περιορισμό της πανδημίας, οι βασικοί της πυλώνες που είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο Κορυφής, ενέκριναν τη διάθεση πολλών χρημάτων για την αντιμετώπιση των οικονομικών συνεπειών της πανδημίας. Ταυτόχρονα, έγινε άρση του καθεστώτος της απαγόρευσης κρατικών ενισχύσεων ώστε να μπορούν οι χώρες να χρηματοδοτούν εργαζόμενους και επιχειρήσεις που πλήττονται.

Αυτοί που έσπευσαν να χαρακτηρίσουν την απόφαση του Γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου ως βόμβα στα θεμέλια της ΕΕ, προτάσσοντας διάφορα νομικά επιχειρήματα, έδειξαν να αγνοούν τη βασική διαμάχη που υπάρχει στο εσωτερικό της Γερμανίας, ανάμεσα σ’ εκείνους που δίνουν μάχες οπισθοφυλακών, όπως το Γερμανικό Δικαστήριο και σ’ εκείνους που βλέπουν την περεταίρω εμβάθυνση της ΕΕ ως τη μοναδική προοπτική και που είναι οι βασικές συνιστώσες του πολιτικού συστήματος της Γερμανίας και οι πιο σημαντικοί οικονομικοί της παράγοντες.

Όλοι αυτοί καταλαβαίνουν ότι χωρίς την ΕΕ, η Γερμανία είναι μια μικρή χώρα που θα κινδυνεύει να συνθλιβεί ανάμεσα στους πόλους των ΗΠΑ και της Κίνας. Και επίσης, ότι μόνο μια αναγεννημένη ΕΕ μπορεί να αποτελέσει τον τρίτο ισχυρό παγκόσμιο πόλο.

Η κοινή πρόταση Μέρκελ-Μακρόν, εγγράφεται κυρίως σ’ αυτήν την προοπτική, γι’ αυτό και γεννά πολλές ελπίδες. Δείχνει να ενσωματώνει αυτόν τον προβληματισμό του τρίτου ισχυρού πόλου και να θέτει τις πρώτες βάσεις για τη δημιουργία του.

Στην πραγματικότητα, αυτό που τίθεται είναι πώς θα αποτραπεί η συνολική υποχώρηση της Δύσης (ΗΠΑ-ΕΕ) απέναντι στην Κίνα. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την αναγέννηση της Δύσης με βάση τις αξίες, τον πολιτισμό και τις δημοκρατικές αρχές της ΕΕ. Εκεί είναι και το μεγάλο στοίχημα.