Είναι η μοναξιά η πραγματική πανδημία της εποχής;

*Γράφει η νεαρά κυρια

Μαρία Τζαμάκου

Ταξιδεύοντας έναν χρόνο πίσω κανείς δεν θα περίμενε ότι οι ζωές όλων μας θα έπαιρναν μια τόσο αιφνίδια τροπή. Η παγκόσμια εξάπλωση του COVID-19 έχει αφήσει το στίγμα της σε κάθε σπίτι, διότι πως να αντέξουμε καταστάσεις που δεν περιμέναμε ότι θα χρειαζόταν να βιώσουμε; Υπάρχουν τελικά εσωτερικοί μηχανισμοί που μπορούν να μας βοηθήσουν; Είναι εφικτή η αντιμετώπιση της νέας πραγματικότητας με χαρά και αισιοδοξία; Και αν ναι με ποιον τρόπο; 

Το πιο μεγάλο αντίκτυπο στην ψυχολογία των ανθρώπων προκλήθηκε από την επιβεβλημένη απομόνωση στο σπίτι. Ο λόγος δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι «ζώον πολιτικόν», με άλλα λόγια ,δηλαδή, αναζητά συνεχώς την ανθρώπινη συναναστροφή και την κοινωνικοποίηση. Με ένα γενικό lockdown, όμως, οι κοινωνικές επαφές ελαχιστοποιούνται, με αποτέλεσμα η μοναξιά και η απομόνωση να βρίσκονται προ των πυλών. Πρόσφατες έρευνες στο ιατρικό περιοδικό «The Lancet», έδειξαν ότι συνθήκες παρατεταμένης απομόνωσης, λόγω της καραντίνας μπορούν να οδηγήσουν σε μετατραμαυτικό στρες, ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, κόπωση, κατάθλιψη και πτώση του ηθικού. 

Φαίνεται αξιοπερίεργο πως στην εποχή της αστείρευτης πληροφορίας και της δυνατότητας συνομιλίας πατώντας ένα μόνο «κλικ» οι άνθρωποι αισθάνονται αποκομμένοι. Η τεχνολογία έχει κατηγορηθεί ότι φέρνει τη μοναξιά, αλλά έρευνα της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Harvard ήρθε για να κινητοποιήσει τους ανθρώπους να αξιοποιήσουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προκειμένου να «σπάσουν» την απομόνωση.

Εν μέσω της πανδημίας της νόσου COVID-19, καθίσταται αναγκαίο οι άνθρωποι να στραφούν στον εαυτό τους σε μια προσπάθεια για αυτοβελτίωση. Ο καθένας μπορεί να θέσει βραχυπρόθεσμους στόχους, που θα μπορέσει να υλοποιήσει υπό αυτές τις συνθήκες, όπως η  ενασχόληση με τη γυμναστική, το διάβασμα και οτιδήποτε ευχαριστεί τον καθένα. Ευτυχώς, στη δύσκολη αυτή περίοδο το διαδίκτυο είναι σύμμαχος μας, διότι η επικοινωνία είναι εύκολη και μπορεί να γίνει αρκετά άμεση, δηλαδή πρόσωπο με πρόσωπο μέσω οθόνης. Παράλληλα, είναι σημαντική η ματιά προς τον συνάνθρωπο μας. Με αλτρουισμό και αλληλοϋποστήριξη μπορούμε να τα καταφέρουμε. Στην προσπάθεια αυτή, σπουδαίο ρόλο διαδραματίζουν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης από τα οποία μπορούμε να πληροφορηθούμε για άτομα που βρίσκονται σε ανάγκη, ώστε να συνεισφέρουμε στον βαθμό του δυνατού.

Η αποστασιοποίηση δεν θα έρθει αν δεν το επιτρέψουμε. Τώρα, που οι άνθρωποι χρειάζονται την τεχνολογία, είναι η ώρα να αισθανθούν ενωμένοι ακόμη κι αν είναι απομακρυσμένοι σωματικά. Τώρα, θα μπορέσουν να καταπολεμήσουν τη μοναξιά και να προτάξουν τη σημασία της αισιοδοξίας. Οι δυνατότητες για ενεργοποίηση είναι πολλές.. το μόνο που αρκεί είναι να αρπάξει κανείς την ευκαιρία και να αδράξει τη μέρα. 

*Η Μαρία είναι φοιτήτρια της Νομικής Σχολής Ε.Κ.Π.Α.