Η συνέντευξη δόθηκε στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά
Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητή: Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, κλπ.
Με την καταγωγή μου να μοιράζεται μεταξύ Πόντου, Πελοποννήσου, Θεσσαλίας και Θράκης, εγώ αρέσκομαι στο να δηλώνω απλά Κιλκισιώτισσα, μιας και το Κιλκίς είναι η πόλη που έχω μεγαλώσει και έχω ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Τα τελευταία χρόνια ,ωστόσο, με βρίσκουν στην γειτονική Θεσσαλονίκη ,με την ιδιότητα της φοιτήτριας, κάπου χωμένη στα ατέλειωτα εργαστήρια του τμήματος Φαρμακευτικής του Αριστοτελείου, να προσπαθώ να καταλάβω τι πήγε λάθος με μία ακόμα ογκομέτρηση. Οι συνάδελφοι θα καταλάβουν ,οι υπόλοιποι μπορούν να θεωρούν τους εαυτούς τους ευτυχείς .Όσο χρόνο μου αφήνουν οι πανεπιστημιακές μου υποχρεώσεις τον αφιερώνω στον αθλητισμό και πιο συγκεκριμένα στην μεγάλη μου αγάπη το μπάσκετ. Η αγάπη αυτή ξεκίνησε από την τοπική ομάδα και στην συνέχεια δοκίμασε τις αντοχές της σε συλλόγους της Θεσσαλονίκης, όπως ο Ηρακλής ,ο Παναθλητικός και πιο πρόσφατα η ΧΑΝΘ. Ο αθλητισμός είναι μέρος της ζωής μου και ένα μεγάλο κομμάτι της προσωπικότητας μου έχει διαμορφωθεί μέσα στα γήπεδα. Προέρχομαι από πολύτεκνη οικογένεια ,η οποία περιλαμβάνει πέρα από τους ακούραστους γονείς μου ,τις δύο αδερφές μου, μαθήτριες δημοτικού και γυμνασίου και τον αδερφό μου ,αστυνομικό στο επάγγελμα ,όπως και ο πατέρας μου.
Είσαι ευαίσθητο και κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά, πολιτικά, διεθνή ζητήματα κλπ;
Χωρίς αμφιβολία ,μπορώ να πω ,πως τα πολιτικά(όχι κομματικά) και κοινωνικά ζητούμενα δεν με αφήνουν αδιάφορη. Για εμένα κοινωνία και πολιτική είναι έννοιες αλληλένδετες και αλληλοεξαρτούμενες ,που η μία υπάρχει μόνο όταν υφίσταται και η άλλη .Αυτό το κάτι ,όμως , που κάνει εμένα ευαίσθητη απέναντι σε τέτοια θέματα είναι η αδικία ,η αδικία που συγκαλύπτεται και δηλητηριάζει τις δημοκρατίες μας. Έτσι ,λοιπόν ,είναι άδικο ένας μετανάστης να βιώνει τον ρατσισμό ,όπως άδικο είναι και ο Έλληνας που αγαπάει την πατρίδα του να αποκαλείται εθνικιστής. Άσχημο είναι να μην μπορείς να είσαι ελεύθερος κομμουνιστής ,όπως άσχημο είναι και όταν έχεις αντίθετη άποψη να χαρακτηρίζεσαι φασίστας. Απαραίτητο στα πανεπιστήμια όλοι να νιώθουν ελεύθεροι ,γιατί μόνο έτσι το πνεύμα προοδεύει ,όμως απαραίτητο να νιώθουν και όλοι ασφαλείς, γιατί και πάλι το πνεύμα μόνο έτσι προοδεύει .Αναφαίρετο δικαίωμα των πολιτών οι ειρηνικές διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες ,αλλά και ποινικά κολάσιμη κάθε αναρχική και τρομοκρατική ενέργεια .Κανένα μέλος της LGBTQ κοινότητας στο κοινωνικό περιθώριο, για όλους όμως ίδια μεταχείριση. Όλοι ελεύθεροι να πιστεύουν σε όποια θρησκεία επιθυμούν ,κανένας ελεύθερος να σκοτώνει στο όνομα του Θεού του .Αυτό ,επομένως , που θέλω να πω είναι πως δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για πραγματική δημοκρατία ,όσο όλα τα παραπάνω συνεχίζουν να αποτελούν πραγματικότητα.
Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας; Τι σε ενοχλεί ;Που εντοπίζεις το πρόβλημα, τι προτείνεις;
Είμαστε η γενιά της οικονομικής κρίσης και γι’ αυτό μας δίνω ,είναι η αλήθεια , πολλά ελαφρυντικά .Όσο και να θέλω, όμως , δεν θα σου κρύψω πως κάποια πράγματα δεν παύουν να με πικραίνουν. Μπορεί να αποτελούμε την πρώτη γενιά, μετά την μεταπολίτευση ,που γνώρισε τι θα πει ολοκληρωτική αβεβαιότητα, αυτό όμως δεν μας δικαιολογεί τόση αντιδραστικότητα. Η οργή και ο θυμός που συσσώρευσαν οι νέοι κατά την κρίση ,τους στέρησε την διαύγεια τους , τους έκανε να μην κρίνουν νηφάλια αυτά που συμβαίνουν γύρω τους , να ψάχνουν εύκολες λύσεις και να εμπιστεύονται το μέλλον τους στους λάθος ανθρώπους .Αν κάτι ,λοιπόν, χρεώνω στην γενιά μας είναι που άφησε την ανάγκη της να ξεσπάσει ,να επηρεάσει τις πολιτικές επιλογές της ,που επέτρεψε σε καιροσκόπους να την εκμεταλλευτούν ,που ενίσχυσε τα άκρα και ζημίωσε την κοινωνία , δίνοντας σε όλους αυτούς εξουσία και το δικαίωμα να καπηλεύονται την δυσμένεια ενός ολόκληρου λαού. Και αν με ρωτάς τι προτείνω ,τότε θα σου πω ,πως εφόσον δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν , τουλάχιστον αυτό να μας γίνει μάθημα και να αλλάξουμε το μέλλον.
Είναι οι 50-60plus έτοιμοι να μας δεχθούν ως γενιά του αύριο; Επαγγελματικά, Κοινωνικά, Πολιτικά.
Αρκεί να σκεφτούμε πως οι ηλικίες που αναφέρεις είναι πάνω κάτω αυτές των γονιών μας και θα διαπιστώσουμε πως πολλές από τις απαντήσεις που ζητάμε είναι δίπλα μας .Πέρα από αυτό ,όμως ,η προσωπική μου γνώμη είναι πως ποτέ η προηγούμενη γενιά ,όσο εξελιγμένη πνευματικά και αν είναι, δεν είναι απόλυτα έτοιμη να δεχτεί την επόμενη, ούτε σήμερα ,ούτε αύριο ,ούτε ποτέ, ίσως να μην επέρχεται και ποτέ πραγματική αποδοχή ,αλλά αναγκαστική διαδοχή. Είναι χαρακτηριστικό , εξάλλου, των μεγαλυτέρων να αμφιβάλλουν και να απορρίπτουν ,πολλές φορές άκριτα, όλα όσα δεν μπορούν να καταλάβουν, είναι ,όμως , και γνώρισμα των νέων να προσπαθούν σκληρά ώστε να τους διαψεύσουν και να αποδείξουν την αξία τους ,μέχρι που τελικά να γίνουν ικανοί διάδοχοι τους .Και κάπως έτσι ,λοιπόν ,συνεχίζει να ισορροπεί η κοινωνία μας…
Μένεις Ελλάδα ή φεύγεις εξωτερικό… και γιατί; Αν πας έξω θα γύριζες ποτέ;
Για εμένα η ερώτηση είναι εύκολη… Ελλάδα και πάλι Ελλάδα ,γιατί απλά μόνο εδώ μπορώ να αισθανθώ σπίτι, μόνο εδώ θέλω να καταθέσω τις δυνάμεις μου ,μόνο εδώ θέλω να παλέψω και να προσφέρω .Δεν είναι ,λοιπόν , τίποτα παραπάνω από το κίνητρο για ζωή και δημιουργία που με κρατάει σε αυτήν την χώρα , ένα κίνητρο που οπουδήποτε αλλού ,πέρα από αυτόν εδώ τον τόπο ,θα ήταν ασθενικό και επιτηδευμένο. Βέβαια , εμάς τους κατηγορηματικούς η ζωή λατρεύει μας να διαψεύδει ,γι αυτό και δεν πορεύομαι αγνοώντας την πραγματικότητα. Όσο ρομαντικοί και αν είμαστε, δεν μπορούμε να αρνηθούμε πως η ανεργία είναι μία συνθήκη αρκετά ικανή να οδηγήσει κάποιον νέο, και γιατί όχι και εμένα ,στο εξωτερικό. Σίγουρα, όμως ,θα φρόντιζα να εξαντλήσω κάθε πιθανό σενάριο απασχόλησης στο εσωτερικό και μόνο αν δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική να στραφώ προς τα έξω .Και αυτό πάλι ως μία προσωρινή λύση ,μέχρι να βρω την κατάλληλη στιγμή να γυρίσω. Σε όποια γωνιά του κόσμου, όμως, και να βρεθώ το μυαλό, η καρδιά και η ψυχή μου θα είναι πάντα εδώ και λέω εδώ ,γιατί το μόνο πραγματικό εδώ για εμένα είναι η Ελλάδα.
Σου δίνω ένα τζίνι με 3 ευχές… ποιες ευχές κάνεις;
Πρώτη μου ευχή και χωρίς δεύτερη σκέψη είναι υγεία ,υγεία για όλον τον κόσμο ,υγεία, γιατί χωρίς αυτήν όλα τα υπόλοιπα είναι περιττά και άσκοπα.
Δεύτερον ,θα ήθελα ο καθένας να μπορεί να βρει τον σκοπό της ζωής του, τον προορισμό του αν θες ,αυτό που πραγματικά τον γεμίζει και τον ολοκληρώνει ,που δίνει νόημα και ουσία στην ύπαρξη του.
Και τέλος, αγάπη… απλή ,λιτή και απέριττη.
Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες.
Αν μπορώ να πω πως υπάρχει μία φράση που όχι απλά με εμπνέει και με παρακινεί, αλλά με απελευθερώνει θα έλεγα ,ένα μότο για να το πούμε πιο απλά ,ινσταγκραμικά ,τότε αυτό είναι το <<Καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες ,παρά για κάτι που δεν έκανες>>, γιατί αν το καλοσκεφτείς, κάθε λάθος που , τελικά, δεν κάναμε είναι ένα μάθημα που δεν πήραμε, μία εμπειρία που δεν ζήσαμε.
Μια θετική-ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Κάτι φωτεινό.
Χαιρετώντας σε, λοιπόν ,θέλω να πω πως μπορεί η πανδημία να μας στέρησε πολλά ,μας έδωσε ,όμως, και την ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι ,να επαναπροσδιορίσουμε πολλά πράγματα και να συνειδητοποιήσουμε πως κανείς και τίποτα δεν είναι δεδομένο, να μάθουμε να χαιρόμαστε κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία και να εκφράζουμε όλα όσα νιώθουμε χωρίς εγωισμούς και δεύτερες σκέψεις. Γιατί στην τελική αν κάτι πρέπει να καταλάβουμε και να ταρακουνηθούμε, είναι πως η ζωή είναι πολύ μικρή και απρόβλεπτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου