''Εκείνος!'' Κείμενο από την Δήμητρα - Κλαούντια Ζόγκα

Κείμενο από την Δήμητρα - Κλαούντια Ζόγκα

Εκείνος

Για όσους φοβούνται να νιώσουν και εκπαιδεύονται 

στην ανικανότητα των συναισθημάτων, 

των εφήμερων και του εγωκεντρικού βιώματος 

παρακαλώ μη διαβάσετε αυτό το κείμενο. Νιώστε το εάν μπορείτε ακόμα!

Συνήθως λένε ότι είναι η μελαγχολία των εορτών. Εκεί πριν την νέα χρονιά σε αγγίζει μια νοσταλγία. Και σε αυτό ανάποδη της είπε ότι είναι «Μετά εόρτια μελαγχολία, νοσταλγείς αυτές τις δυο εβδομάδες». Εκείνες οι δυο εβδομάδες ήταν όλο το 2023 της, εκείνη η αγκαλιά ήταν που κούμπωσε τόσο καλά μέσα στη ψυχής της ή θυμήθηκε. Πρώτη φορά ένιωθε μετά από αρκετά χρόνια να κουμπώνει κάπου, που κάποτε απαρνιόταν να δεθεί με σθένος. Αναπάντεχα όμως ήρθε και έδεσε. Δεν το περίμενε κανένας τους και ειδικά εκείνη! 

Ήταν ένα ανοιξιάτικο βράδυ όταν ένιωσαν ότι περίμεναν χρόνια ολόκληρα, ένα ανεκπλήρωτο όνειρο, μια επιθυμία που κουβαλούσε εκείνος πάντα. Ξαφνικά ήρθε ένας έρωτας και μια αλλαγή ζωής - βημάτων για ακόμη μια φορά. Ένιωθε ότι πρέπει να επιλέξει, αλλά καταβάθος πιστεύει ότι δε χρειάζεται να επιλέξει ανάμεσα στο εκεί και εκείνον. Πιστεύει ότι, εάν υπάρχει θέληση και αλήθεια, όλα μπορούν να συνδυαστούν. Εάν θες κάποιον, παίρνεις τρένα, αεροπλάνα, διασχίζεις διαφορετικές πόλεις, τηλέφωνα, επικοινωνείς, πιστεύεις, συνακολουθείς, δίνεις και τολμάς. Ποτέ δεν την τρόμαζε η απόσταση, γιατί γνώριζε τον εαυτό της και τις σταθερές της. Αυτό που την τρόμαζε ήταν το ότι δεν πίστευαν και εκείνοι!! Ίσως είναι ότι πάντα πίστευε στα ανέφικτα και στα δύσκολα. Ίσως έτσι είχε μάθει να ζει χωρίς κανονικά, κανονικούς και ορθολογισμούς συναισθημάτων. Ίσως αυτά την ελκύουν, γιατί η πίστη είναι το να πιστεύεις σε κάτι που δε βλέπεις, αλλά βλέπεις τα αποτελέσματα της. Αυτό που ήθελε να δει ήταν τα αποτελέσματα εκείνης της χρονιάς που έκλεισε και ξεκίνησε με εκείνον. Ποια θα είναι η συνέχεια άραγε;

Το βράδυ, έβαλε ένα κόκκινο κρασί (για γάλα πήγε στο σούπερ μάρκετ, αλλά τελικά κατέληξε στο κόκκινο κρασί)! Όπως χαλαρά ξεκίνησαν, έτσι και δέθηκαν. Όχι στην πρώτη στιγμή, όχι την πρώτη μέρα, αλλά μετά από μισό χρόνο που είχε να τον δει. Μετά από αυτό το μισό χρόνο, ήταν σαν έρωτας με την πρώτη ματιά. Άχρονα, αναπάντεχα, ά-δειλα. Έζησε εκείνες τις τρεις μέρες όσα δεν έψαχνε και δεν άντεχε χρόνια. Έζησε την αγκαλιά που σου παίρνει κάθε ανασφάλεια, το πάθος του κόκκινου κρασιού και την ανάμνηση της ωρίμανσης. Εκεί, χαμένη στο καταφύγιο του, έβλεπε αποχρώσεις και αντανακλάσεις εκείνου. Απορούσε: «Πώς είναι δυνατόν να τον συναντάω σε αυτές τις στιγμές και να έρχεται έτσι ακάλεστος;» Πώς γίνεται να την αγκαλιάζει και να τη φιλάει στο μέτωπο, να της τονίζει ότι τη θέλει και ότι της λείπει και ότι ας το σκεφτούμε; Πώς γίνεται να ζει την ίδια ιστορία σε άλλο πρόσωπο;

Τόσο καιρό τόνιζε ότι αυτά δεν πρόκειται να τα νιώσει, να τα κάνει, να τα επιτρέψει. Πώς γίνεται να ήταν στην ίδια πόλη όπως τότε, με δίλημμα την απόσταση και το συναίσθημα, και πάλι να διαπιστώνει τη δειλία και τον εγωισμό του απομακρυσμού της; Το βράδυ που ξεκίνησαν τον χρόνο μαζί της, είπε: "Μα εσύ φεύγεις πάλι;" Εκείνη τη στιγμή, το μέσα της ένιωσε πανικό ακούγοντας αυτή τη φράση μετά από πέντε χρόνια και εκείνη να φεύγει πάλι. 

Του απάντησε:

"Θα με σκέφτεσαι;" ... "Δε μπορώ 100%, αλλιώς τρελαίνεσαι."

"Είναι προνόμιο να υπάρχω στη σκέψη σου, 55% τότε να περνάω

τη τάξη, μη μείνω μετεξεταστέα."

Τη φίλησε και τη κοίταξε βαθιά στα μάτια.  Στη ψυχή έτρεμε να τη κοιτάξει ή να τον κοιτάξει και εκείνη. Στη πρωινή τους βόλτα της τόνισε με παράπονο ότι τώρα ξαφνικά τον θυμήθηκε και βρήκε τα κλειδιά. Εκείνη του αποκρίθηκε «τα κλειδιά της καρδιάς σου;». «Πέτρα η πρώτη στρώση και η δική μου και η δίκη σου» της είπε.  Εκείνη ένιωσε τον πρώτο πανικό μέσα της με τα κλειδιά και την καρδιά (σαν το άσμα, δεύτερα κλειδιά ξανά βρίσκονταν στη ζωή της) και φώναξε δυνατά: “Δε θέλω άλλο να παλεύω, τα πράγματα πρέπει να είναι απλά και ξεκάθαρα." Τη φίλησε διστακτικά, μην τους δει κάποιος περαστικός και σκορπίσει το νέο, και άφησαν ραντεβού για το βράδυ της νέας χρονιάς. 

Για άλλη μια φορά ξεκινούσε και άφηνε «μισά τα σ’ αγαπώ» χωρίς τελεία, άνω τελεία, θαυμαστικά αλλά με άπειρα ερωτηματικά τα οποία θεωρούσε ότι δεν χρειάζονται απαντήσεις. Ωστόσο, συνειδητοποίησε στις αποχρώσεις του κόκκινου κρασιού ότι τα θέλει ή όλα ή τίποτα. Δεν αντέχεται η άγνοια στον έρωτα, η αδιαφορία, η άλλη, η ατολμία, το α-στερητικό που μας μάθαιναν στο δημοτικό, καρδιά μου. 

Το βράδυ τρόμαζε στην αναβίωση εκείνου – του συναισθήματος, φοβόταν, σκεφτόταν, σιωπούσε, έκλαιγε, της έλειπε εκείνος. Περνούσε μόνη της τις πρώτες μέρες μακρυά του. Ήταν αποφασισμένη να μη προσπαθεί για τα αυτονόητα, ήθελε τα απλά, τα ήρεμα και τα ξεκάθαρα. Ταιριάζουν αυτά με τα πάθη και την έξαψη; Ταιριάζουν αυτά με πέτρινες καρδιές μεταπολεμικές; «Ναι, ταιριάζουν, και εάν δεν μπορούν, δεν είναι δική μας ευθύνη, αλλά δική τους να είναι υπεύθυνοι όταν έρχονται, φεύγουν και μένουν στον αέρα σαν ένα μπαλόνι έτοιμο να ξεφουσκώσει, και δική μας να βάζουμε υγιή όρια στο μέσα μας και σε εκείνους».

Την απάντηση θα τη δώσει ένα τηλεφώνημα, μια απάντηση 

και ένα εισιτήριο ή  μια κόκκινη γραμμή... 

Συντάκτρια - Αναλύτρια Πολιτικών Θεμάτων, Κοινωνικών Ζητημάτων & Ανθρωπιστικών Σχέσεων. Δήμητρα - Κλαούντια Ζόγκα, Πολιτική Επιστήμονας εκ του Α.Π.Θ. / Β.Α. / M.Sc.

Η Δήμητρα - Κλαούντια Ζόγκα γεννημένη τον Αύγουστο του 1993 στη Κορυτσά και μεγαλωμένη στη Θεσσαλονίκη. Έχει αποφοιτήσει με άριστα και εκφωνώντας τον όρκο του Τμήματος Πολιτικών Επιστήμων ΑΠΘ. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της συμμετείχε στο πρόγραμμα Erasmus φοιτώντας στο πανεπιστήμιο Cesare Alfieri της Φλωρεντίας με κατεύθυνση «Κοινωνιολογία και Media», όπου αρίστευσε, συμμετείχε σε συνέδρια και workshops. Το πάθος της είναι η φιλοσοφία και η ανάλυση λόγου με αποτέλεσμα να κάνει μεταπτυχιακό στη Πολιτική Φιλοσοφία και Θεωρία. Κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού της διετέλεσε τη πρακτική της άσκηση στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες, όπου διαμένει και εργάζεται. Από μικρή την απασχολούσαν κοινωνικά ζητήματα και όπως λέει και η ίδια η ψυχή και τα συναισθήματα. Συμμετείχε στη συγγραφική ομάδα του σχολείου της, έχει παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής, συνέδρια και σεμινάρια εντός και εκτός συνόρων. Λατρεύει τα ταξίδια και τη γυμναστική αφού στο παρελθόν έχει ασχοληθεί επαγγελματικά με το μπάσκετ. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά και τη γλώσσα της καρδιάς.